Восеньская дзіўная пара,
Момант роздуму і разважанняў,
Жоўтых, барвовых лісцяў гара,
Думак вясёлых і сумных ваганне.
Пад нагамі лісце шамаціць,
І павісла ў паветры павуцінне,
Дрэвы хочуць свет пазалаціць,
Каб адлюстраваць у маёй карціне.
І ў кожным лісці — след мінулых дзён,
Як успамін, што ціхенька вяртаецца.
Паміж галін — нябачны перазвон,
Душа з прыродай шчыра сустракаецца.
Паветра поўнае няспешных слоў,
Што не патрэбны, бо ўсё ўжо зразумела.
Восень вядзе праз цішыню і боль,
Каб сэрца зноў адчула, што хацела.
І я іду, як частка гэтай сцежкі,
Дзе кожны крок, што думка маіх сноў.
Пад лісцем шэпча восень мне пра вечнасць,
І сэрца слухае яе без слоў.
Момант роздуму
© Copyright: Левчук Светлана Михайловна, 2025
Свидетельство о публикации №125033004052
Свидетельство о публикации №125033004052
Рецензии