Што б ні сышло, ні здарылася з намі -
Я буду жыць табою і вачамі
Далёкай мары незямной,
Хоць свет не разумее таямніцы
Маёй адвечнай думкі - першакрыніцы -
Надзеяй буду жыць адной!..
Тады агмень жывы, высакародны,
Каштоўнасцям маім святы і родны,
Хто наважыцца суняць?
І дух, які стаміўся ў палоне,
Заззяе, ажыве на тым адхоне,
Дзе крылы не звіняць;
І час дзяцінства ветлы прад вачамі,
Зноў праляціць у стужках і мячамі
Не, не зганьбуе свет:
Жыццё не задрыжыць, не страпянецца,
І рэха смерці больш не азавецца
На крывавы запавет...
Так! вы, слёзы радасці, - лекі, лекі!
І што былое? выпрабоўвалі здзекі?..
Вачэй - гаючая вада:
Яна пачуццямі, ракой цячэ сама;
Яе спыніць не хоча сівера зіма,
Бы шчасце... чарада!
Сэнсы
© Copyright: Виктор Шатило, 2025
Свидетельство о публикации №125032704477
Свидетельство о публикации №125032704477
Рецензии