Пакуль Райнiс ехаў на працу ён пачаў нервавацца, пытанне дачкi пераварочвала яго душу, i прага I сумленне ляглi як бы на шалях.. Здавалася зараз нешта ўспалыхне ў iм
гарачым полымем. А мабыць то лёгкая спякота, давала ведаць пра сябе.
Прысеў у кабінеце. Здаецца зараз ён зробiць вэрхал з папер. Было неяк не даiх.
Пазней прыйшла Хельга. Чырвань прылiла да яго твара.
Як заўжды.
Хельга без эмоцыяў прапанавала шклянку вады. Яна не хацела нічога пытаць, i здавацца залiшне дэлiкатнай.
Яна выйшла пачала прыбiраць. Яна нават не пацiкавiлася, што здарылася, але б цi Хельга б яго зразумела.
Было толькi чутна, як мяце венiк, i падае цяжка савок. Ён выбежаў мабыць
пакурыць, пасля заспакоiўся. I пачаў ўспрымаць рэчаiснасць.
Чырвань
© Copyright: Владимир Кушарев-Вода, 2025
Свидетельство о публикации №125031007846
Свидетельство о публикации №125031007846
Рецензии