Нашы iмёны
Зямля, белыя валасы і чорны снег,
Мы трупы, мы тут, ахвяры тырана,
Нашы імёны, як попел, забытыя на век.
Іх не ўспомняць на гучным балі,
І іх ніколі не высекуць на шэрым камені,
Яны самотныя, яны адны,
Лiсце падае, пусцеюць сады.
Скончыліся словы, канчаюцца слёзы,
Хутка заглухне і гэты матор,
Імёны забыліся, мы зніклі,
І застаўся толькі вечны тэрор.
Свидетельство о публикации №124091806938
па-беларуску гучыць...
Цікавасць бярэ ведаць,
Адкуль цяга мову вучыць?..
Вера Михно 08.03.2025 23:48 Заявить о нарушении
Ну а кахаць - толькі жанчыну!
Гэта нюанс беларускай мовы, поспеху Вам у яе вывучэнні.
Вера Михно 12.03.2025 17:54 Заявить о нарушении