Ты здымаешь увечар адзенне
І тварам стаіш да сцяны
Я бачу свежыя шрамы,
На спіне нібы аксаміт.
Мне хочацца плакаць ад болю
Або забыцца ў сне
Дзе твае крылы якія
Так падабаліся мне?
Дзе твае крылы
Што так падабаліся мне?
Дзе твае крылы
Што так падабаліся мне?
Мы раней не лічылі гадзіны,
Цяпер жа справы у нас,
Даказваць, што моцны есць слабкіх,
І пра свет сярод цемры ў вачах.
Мы пэўна страцілі нешта
На гэтай вар’яцкай вайне
Дарэчы, дзе твае крылы
Што так падабаліся мне?
Дзе твае крылы
Што так падабаліся мне?
Дзе твае крылы
Што так падабаліся мне?
Мяне не цікавіць колькі ў цябе грошай
Не цікавіць колькі мужчын
Я бачу ты баішся адчыненых вокнаў,
І гулкага ветру вышынь.
Калі заўтра пачнецца пажар
І будынак будзе ў агні
Мы загінем без гэтых крылаў
Што мне так патрэбны былі.
Дзе твае крылы
Што мне так патрэбны былі?
Дзе твае крылы
Што мне так патрэбны былі?
Крылы пераклад Nautilus Pompilius
© Copyright: Павел Паршин, 2024
Свидетельство о публикации №124072605771
Свидетельство о публикации №124072605771
Рецензии