СКРЫЖАВАННЕ
леанід ПРАНЧАК
Я сягоння разбіты і хмуры,
Дрэнь – настрой і самотны пагляд.
Наляцела ліхая віхура,
Раскурочыла лёс мой і сад.
Валачуся па свеце з сумою,
Праклінаю гаротныя дні.
Ды, сагрэты пяшчотай тваёю,
Я не згіну пякельным агні.
Барані мяне, Божа,
Божа праведны мой,
Ад віхуры,
Агню
І ад жонкі благой.
Ноч згарыць на дасвецці
І развеецца дым.
Барані мяне, Божа,
Ты дыханнем сваім!
Калі згаслі, як знічкі надзеі,
І ў вачах мільгацяць міражы,
Уратуй ад шалёнай завеі
Ты мяне на расстайнай мяжы.
Ажыву з небыцця на світанні,
Як убачу я ў сінім акне:
Дзе разбітых дарог скрыжаванне,
Ты цярпліва чакаеш мяне!
Барані мяне, Божа,
Божа праведны мой,
Ад віхуры,
Агню
І ад жонкі благой.
Ноч згарыць на дасвецці
І развеецца дым.
Барані мяне, Божа,
Ты дыханнем сваім!
20.05.2024
Скрыжаванне
© Copyright: Леонид Пранчак, 2024
Свидетельство о публикации №124052002479
Свидетельство о публикации №124052002479
Рецензии