Mijn roze bril - Мои розовые очки

Inspiratie: Kristina Ivanenko
«Roze bril-in de opslagruimte!»
http://www.stihi.ru/2011/10/26/847

En mag ik het licht heel anders zien,
En ik ben niet bang voor vleierij, vervreemding en pijn.,
Ik denk aan geluk en de wind blij,
En sterker worden in afzondering en gevangenschap.

Mij is verteld dat ik leef in een wereld van dromen, fantasie;n,
Ik vlieg in de wolken, zie geen kwaad en alle wrok,
Ik duik in de magie van de wereld van lelijkheid.,
En laat mijn liefde zo tart en bitter.

Als ik elke dag mijn ogen sluit,
Ik duik in de prachtige wereld die zo mooi is,
En daar zal U beminnen met een hartstocht.,
En ondanks het feit dat het pad doornig is, gevaarlijk.

En voor het slapen gaan, moe van de vorige dag,
Ik bel je weer om even bij je te zijn.,
Een ander zal alleen maar zeggen, Ik verzamel cirkels op het water,
Ik zal moeten wachten en opnieuw om te smelten look.

Ik hoor een stem en het zit altijd in mijn oren.,
Ik geniet ervan als aquarel artiest.,
Je lijdt me weer, je open hart.,
Ik zal je altijd op je woord geloven.

Jij Atolyesi en voor altijd wenken,
Lang geleden, Weet ik van je liefde voor de open, schone,
En soms laat je me zwijgen, je bent zwaar gewond.,
Altijd warmte met mij en ik ga snel weer.

Мои розовые очки

Вдохновение: Иваненко Кристина

"Розовые очки — в камеру хранения!»
http://www.stihi.ru/2011/10/26/847

И пусть я вижу свет совсем уж по другому,
И не боюсь я лести, отчуждения и боли,
Я созерцаю счастье и ветру рад любому,
И становлюсь сильнее в разлуке и неволе.

Мне говорят, живу я в мире грез, фантазий,
Летаю в облаках, не видя зла и всех обид,
Я окунаюсь в волшебство от мира безобразий,
И пусть моя любовь так терпка и горчит.

Когда глаза свои я закрываю ежедневно,
Я погружаюсь в дивный мир, что столь прекрасен,
И в нем любим тобою страстью непременно,
И несмотря на то, что путь тернист, опасен.

И перед сном, устав за предыдущий день,
Тебя зову я снова, чтобы побыть минуту рядом,
Другой лишь скажет, круги я собираю на воде,
Готов тебя я ждать и снова таять взглядом.

Я слышу голос и он всегда в моих ушах,
Я наслаждаюсь им, как художник акварелью,
Меня ты терпишь снова, твоя открытая душа,
Твоим словам всегда безропотно поверю.

Меня ты оттолкаешь и вечно манишь,
Давно я знаю о любви твоей открытой, чистой,
И иногда молчанием меня ты сильно ранишь,
Всегда тепла со мною и снова отхожу я быстро.