Як прызнацца табе,
што каханне -- ёсьць вольная птушка,
пры сустрэчы з якой акрыляецца зразу душа.
Адчуванне такое, нібыта хтось неба разгушкаў,
І не толькі ўсё неба, а нават планеты імшар.
Прыпеў:
У кахання майго -- толькі ты і кавалачак неба.
У кахання твайго -- толькі я і крупінка зямлі.
Нам хапае таго, што ў нас ёсьць
і нам болей не трэба,
Бо астатняе ўсё мы з сабой у дарогу ўзялі.
Мы з табою ляцім
Над Парыжам, Берлінам і Мінскам.
Ты без слоў разумеш -- што вершам патрэбен палёт.
Калі сэрцы кахаюць -- адлегласьць станавіцца блізкай,
А калі расстаюцца -- і неба не мае краёў.
Прыпеў:
У кахання майго -- толькі ты і кавалачак неба.
У кахання твайго -- толькі я і крупінка зямлі.
Нам хапае таго, што ў нас ёсьць
і нам болей не трэба,
Бо астатняе ўсё мы з сабой у дарогу ўзялі.
21.03.2021.
Дарога кахання
© Copyright: Валерий Познякевич, 2024
Свидетельство о публикации №124040504731
Свидетельство о публикации №124040504731
Рецензии