Zostalem sam na sam przede wsciekloscia nieba,
Rozpadam sie juz na odlamki szkla.
Myslilem, ze ofiary te dla ciebie,
Ale zadnego sensu to nie ma.
I nie zaczynam boju –
Czy to zrozumiesz ty –
Ja teraz sie nie boje,
Pewnie jak nigdy,
Od nowa szukac chwili,
Aby byc soba znow.
Nie warte marne sily
Naszych snow.
Zaufaj mi –
Jest szlak inny.
I na mnie spojrz, jak pierwszy raz.
I bedzie wszystko to dla nas.
Szalenie wirowalem na mlynach wydarzen,
Sie bilem z nimi, jako Don Kichot.
Na ziemi zapomnialem drogi do swych marzen,
Zas musze dalej do nich ciagnac lot.
I nie zaczynam boju –
Czy to zrozumiesz ty –
Ja teraz sie nie boje,
Pewnie jak nigdy,
Od nowa szukac chwili,
Aby byc soba znow.
Nie warte marne sily
Naszych snow.
Zaufaj mi –
Jest szlak inny.
I na mnie spojrz, jak pierwszy raz.
I bedzie wszystko to dla nas.
Don Kichot
© Copyright: Даниил Моровов, 2024
Свидетельство о публикации №124040404243
Свидетельство о публикации №124040404243
Рецензии