У нашых вёсках людцы выміраюць,
Апусцелі хаты і хлявы.
Сцежкі ды дарожкі зарастаюць,
Дзе ні глянь, усюды бур’яны.
А калісці тут жыццё цякло ракою
І чуваць былі люцкія галасы.
І дзявавочыя песні над ракою,
Звонка пералівамі плылі
Птушкі ў блакітным небе шчабяталі,
Над калоссем спелай збажыны.
Жнейкі ў полі жыта зажыналі,
Ставячы вялікія снапы
С той пары ўжо шмат гадоў мінула
Кранае памяць да глыбіні душы.
Край бацькоўскі,што так сэрцу мілы,
Ты заўжды шануй і беражы!
Апусцелыя вёск
© Copyright: Лилия Муравская, 2024
Свидетельство о публикации №124032804510
Свидетельство о публикации №124032804510
Рецензии