Сушыць дарогі і тратуары
Вецер, што гоніць шэрыя хмары.
У небе праменьчык між тым мільгане -
Нібы вясна паміж хмар падмігне.
Голае голле хістаецца, гнецца.
Аж да зямлі дакрануцца імкнецца.
Так, без лістоты, не вельмі утульна,
Сілы няма, прыгажосці агульнай.
Тыдняу; праз пару прыбудзе свет сонца.
Неба раскрые прасторы бясконца!
Гэта прырода страчае вясну!
Усё ажыве ад зімовага сну...
04.02.2024 г.
Прадвесне...
© Copyright: Тамара Степанюк, 2024
Свидетельство о публикации №124020405883
Свидетельство о публикации №124020405883
Рецензии