Вось, і ўсё. Яву выклаў студзень.
Дзень, апошні дзень напрыканцы.
Стрэх гірлянды! бісер на вянцы.
Так заўсёды... Значыць, літасць будзе.
Вось, і ўсё. Да стрэчы, Вільня.
Дым: падковы і дарожны шлях
Па тваіх цыбурыстых палях,
Па зямлі, якая берагіня...
Здрыганецца і дзірван, падкова.
І храбрыстасць. Кругам галава.
Аж прыбілася на снег трава.
Цёплы след праліў я... дастаткова
Падарожжа ў Вільню. Ураз -
Горад-гонар не пад ланцугом!
Не скляпеннем! ды не груганом!
Адмысловы тэчкамі прыкрас!..
Вогнішча. Хаўрус... Помні, памяць.
На адчай супольнасць. Глыбіня.
Шыркі досведу. Цяпер - велічыня
Дзён зімовых. Працякае ў замець...
"Зварухні". - Дзеці павясне
Весялосцю сцюжу прамінаюць, -
Смяючыся, басанож гайсаюць!!!
Дні іх - травень! - у вясне.
END
На ростанях Любовi - 31 -
© Copyright: Виктор Шатило, 2024
Свидетельство о публикации №124013004134
Свидетельство о публикации №124013004134
Рецензии