Espero

Lumas supre nekonata stel',
Ree estas ni en fremda domo,
Foraj urboj — nigra fragra bel',
Ekfluglumoj de aerodromo.
Tie ;i — kaj pluvoj kaj nebul',
Tie ;i — malvarmoj ekmatenoj,
Tie ;i ekestas nin el nul'
En la vojo tre komplikaj temoj.

Espero — kompaso de l' ter',
Kaj la fort' de kura;o min sortas,
Kun kanto nur sola de ver',
Se ;i pri la hejmo rakontas.

Kredu min, ;i tie en la for'
Multe de la vido malaperas,
Nuboj jam ;an;i;as en kolor',
Se ofendis, la pasint' ne veras.
Devas nur atendi en trankvil',
Devas esti forta kaj obstina,
Por ricevi iam el la viv'
;ojajn telegramojn kvankam fine.

Espero — kompaso de l' ter',
Kaj la fort' de kura;o min sortas,
Kun kanto nur sola de ver',
Se ;i pri la hejmo rakontas.

Kaj ne eble preni de l' memor',
Por finkanti e; en la lande;o,
Pri okuloj karaj en la hor'
De la blua laca Moskva ne;o.
Inter ni de urboj fragra bel',
Ree disigitaj trans la tero,
La ;iela nekonata stel'
Lumas kiel signo de espero.

Espero — kompaso de l' ter',
Kaj la fort' de kura;o min sortas,
Kun kanto nur sola de ver',
Se ;i pri la hejmo rakontas.