I да горла вада

Гронкі запалу абвівалі нашы целы.
Падбіраліся да горла...

Але, яны, напэўна і ўсё ж,
не паспелі нас прыдушыць.

Засохлі.

І струпамі скаціліся ў несвядомасць...

Быццам і не было.

Не было, нічога, ніколі, ніколі!
Нічога!!!
Звініць, дзень і ў ноч, у галаве.
Гэта самасвядомасць маё,
брэша мне ж, прыблудным ваўком.

Зубамі, на ледзь-ледзь, прахапляе сэрца.

Каб выжыў.


Рецензии
Как же не было - было.
Иначе сердце сейчас ничего бы не подкусывало)
С Новым годом, Ицхак!

Мила Тихонова   07.01.2024 09:34     Заявить о нарушении
Привет! Я не он, невиноватый я, оно само, о ём, мне в голову влезло...

Ицхак Скородинский   07.01.2024 16:28   Заявить о нарушении
хватит оправдываться - всё равно не верю.))

Мила Тихонова   09.01.2024 23:56   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.