Вершина комфорту

Не скинути роки як опанчу,
залишити ту ношу не виходить! –
кричу. Кричу, але не докричусь…
Невже оте до тебе не доходить?

Даремно марнувати варто час,
балансувати на краю безодні?
Його немає зайвого у нас,
а жити треба – нині і сьогодні!

І те усе прекрасно знаєш ти,
та муляє проклята горошина…
Уже я не боюся самоти,
вона комфорту власного вершина!

11.07.2022


Рецензии