Евгения Янищиц Мне по душе глухие пущи..

Неприручённая птица

Мне по душе глухие пущи,
Позёмка листьев во дворе.
Я вольной птицей в райских кущах
Живу средь молний и дерев.
Который день себя теряю
И вновь по новому люблю.
Бегу, зову, переживаю,
Ищу, печалюсь и не сплю.
О, люди! - Вечные вопросы,
Истоки мудрости и зла.
Несу скорей в рассвет белёсый
Любовь и гнев на пол крыла.
Я не упала от бессилья,
А оземь грохнусь на беду:
Свяжите раненные крылья,
У дома бросьте в борозду.
______________

Непрыручаная птушка

З кнігі «Снежныя грамніцы» 1970

Мне па душы глухія пушчы,
Лістоты замець на дварэ.
Я непрыручанаю птушкай
Жыву між сполахаў і дрэў.
Каторы дзень настрой губляю
І зноў па-новаму люблю.
Бягу, гукаю, выглядаю,
Шукаю, думаю, не сплю.
О, людзі! — Вечныя пытанні,
Вытокі мудрасці і зла.
Нясу ў сваё святое ранне
Любоў і гнеў на паўкрыла.
Мяне ў палёце не скарылі.
А будзе што не так — малю:
Скруціце стомленае крылле
І кіньце ў родную раллю.


Рецензии