Муза. Празорлiца, высокая, як горлiца

Празорліца, высокая, як горліца!
Дзе змеі, разрываеш ты сілкі!
Вачэй тваіх лунаюць матылькі:
Душа твая прамністасці! свавольніца!
Дарнасць - слоў - фарба. Перакроіцца 
Адчай жыцця, - цалуе бег рукі...
Хутчэй - твары: у чэраве матылькі.
Чароту векапомнае - намроіцца!..
Я ведаю аскепкі: вы, вякі.
Прымусяць свет надзеямі героіцца...
А ты стагоддзям дай мае радкі.
Натхні, Любоў: Паэзія - народзіцца!


Рецензии