Сцежкамi Жыцця

Калі б не гэтыя паўмежкі,
     Калі б не гэтае асцё,
Хіба паўсталі, раптам, сцежкі,
     Каб знітавалася жыццё?
Каб пераблыталіся ночы?
     І закурэлі явай дні?
Хіба пранізлівыя вочы
     Не ўвіхаліся ані?..
Маўчы! рахманая такая.
     І я, пакорлівы, твой бог...
Хто нас яднаў?! рука якая?! -
     Я не ўцямлю, далібог!..


Рецензии