Сцежкамi Жыцця
Калі б не гэтае асцё,
Хіба паўсталі, раптам, сцежкі,
Каб знітавалася жыццё?
Каб пераблыталіся ночы?
І закурэлі явай дні?
Хіба пранізлівыя вочы
Не ўвіхаліся ані?..
Маўчы! рахманая такая.
І я, пакорлівы, твой бог...
Хто нас яднаў?! рука якая?! -
Я не ўцямлю, далібог!..
Свидетельство о публикации №123082802584