Згасае вечар, захад ружавее;
Камін палае, радасна трашчыць;
Адзін сяджу, мне мроіцца завея
І зорка мілая, што ў садзе дагарыць...
Снягамі горы скутыя віднеюць,
Над лесам статак хмарак залаты;
Няма ў ва мне ні болю, ні нуды;
На шыбах - промні - кветкі чырванеюць!..
Дарога ціхая. Ні пылу, ні людзей.
Траў жоўтых, сны скрануліся, бы плямы.
Зірнулі конікі адтуль начамі.
У мора стэпу. Празрыстае надзей.
Згасае вечар, ранак ружавее
© Copyright: Виктор Шатило, 2023
Свидетельство о публикации №123072703039
Свидетельство о публикации №123072703039
Рецензии