Зязюлечка мая

Вакол цябе ўсё круціцца,
як птушка,
сонца…

І ўвесь сусвет мой –
ТЫ! І ТОЛЬКІ ТЫ!
Адзіная на свеце!!!

А ў чарапной у скрынцы светлякі
мрояцца, я з чагосьці там сышоў…
І лекар мне сказаў - я гародніна, домраваю
у трушчобах Далета, у пустыннай Беэр-Шеве…

А ты, як руская луна!
Яна адна
ўплывае на
закон аб прыцягненні цел…

Ну, а маю прадзімную тую тугу
чым растравіла ты?

У той момант не аборы мый,
калі ты
РАПТАМ
подыхам рукі,
і позіркам,
напоўненым пяшчотай,
РАСКРЫЦЦА
соблаговоліла.

Я ўпаў…
Да тваіх ног…

Дроб барабанная пяску ў акно,
і ў дзіўным небе
чытаю па складах…
- Як Одін я адзін,
я назаўжды адзін…

... Як шабля выгнулася,
а пасля адштурхнуўшы –
цудоўна рагатала паўтараючы:
- Ну, вось! Яшчэ адзін... яшчэ ... яшчэ адзін!

Букецік жоўтых руж,
развітальныя двухрадкоўі
аб птушках ляцяць…

Рассталіся…

Я меркаваў,
што вольны
я,
нарэшце!!!

Вось, разметаўся…
Паглядзіце!
Паглядзіце!
Вакол яе раптам
разбэшчваецца
мой месяц,
і на мяжы спасціжэння быцця –
невытлумачальна –
бліскаючы сваім нябесным целам
праплывае міма,

Нябесны шызая мая!!!