...Разгубіў лістоту - сябе - хлопец-клён,
І прысніўся ў дыму справаздачаю сон:
Бы ён тут не адзін, у асенняй смузе,
А з дзяўчынай-вярбой на крынічнай красе!..
Змілаваліся сэрцы - бязмежжа - жальба!..
Адплывала крынічанькай клёна журба...
Аж хістаецца! узрушаны! Зноў, на касе,
І квітнее і бачыць: цвіце - у вадзе!
Усміхаецца сонцу, гамоніць... галавой
Да нябёс дасягае - прамяністасць травой!..
У юнацкай душы зачынаецца звон:
"Малады і высокі. Шумі, дзе не скон..."
Клён
© Copyright: Виктор Шатило, 2023
Свидетельство о публикации №123062902793
Свидетельство о публикации №123062902793
Рецензии