I ласкавасцю паласавацца...

І ласкавасцю паласавацца,
Тваёй, мне б яшчэ і горыччу...
Лячу востракрылай ластаўкай
Над морам блакітнай слодычы,
Дзе рук тваіх моцных ветразі
Палоняць чамусь, нетутэйшую,
І як жа мне хочацца верыць ім,
Ды зноў баранюся вершамі...
Ад подыху захінаюся,
Пунсовасцю далікатнага,
Узнёсласцю незвычайнага,
Пад траўня завейнымі шатамі.
Прыхіляцца косамі ветлымі,
Нібыта пяшчоты вуснамі...
А я – нашай памяццю светлаю,
І радасцю неспакуснаю.
І хвалі сардэчныя, здасца нам,
Самот нашых злучаць гісторыю,
Каб ласкавасцю паласавацца,
Тваёй, мне і нават горыччу...

30.04.2003-2023   Ядвіга Доўнар-Кур'яновіч
(са старога сшытка)


Рецензии
20 лет разница в написании и редакции, а какая боль и страсть! Яденька!
Спасибо! Нежно,я

Инна Гаврилова   19.05.2023 15:47     Заявить о нарушении
Бывает... перелистываешь старые тетради...
Спасибо, дорогая!

Ядвига Довнар   19.05.2023 16:40   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.