Перевод Набокова на беларусский Нас мала юных...

Нас мала-юных, акрыленых,
І не завязнуушых у гразі,
Яшчэ простых, закаханых
Дзіцячай ўсмешкай зямлі.

Мы толькі шоргат  паркаў  старых,
Мы толькі птушкі, мы жывем
У  плям зачараванні  яркім,
І у чаргаванні гукавым.

Мы толькі колер каламутны,
Мы толькі першы, ранні снег,
Адценне тонкі, гук нячутны, —
Але прыйшлі ў злавесны век.

Навіс ён, грубы, велізарны,
Але што нам той гром трывог?
Нявінныя, цнатліва бяздомны,
І з намі зоркі, вецер, Бог.


Рецензии