Перевод Набокова на беларусский Нас мала юных...
І не завязнуушых у гразі,
Яшчэ простых, закаханых
Дзіцячай ўсмешкай зямлі.
Мы толькі шоргат паркаў старых,
Мы толькі птушкі, мы жывем
У плям зачараванні яркім,
І у чаргаванні гукавым.
Мы толькі колер каламутны,
Мы толькі першы, ранні снег,
Адценне тонкі, гук нячутны, —
Але прыйшлі ў злавесны век.
Навіс ён, грубы, велізарны,
Але што нам той гром трывог?
Нявінныя, цнатліва бяздомны,
І з намі зоркі, вецер, Бог.
Свидетельство о публикации №123042003992