Снежны прах струменіўся ў бязважкасці, ветрам завіваў у зорнай соннасці, адраджаючы да жыцця незабыўнае – ствараў імгненнае - сусветы.
У гэтым хаосе пракладваючы свой шлях, мог і я сваёй рукой узмахнуць, узнавіўшы наш вечны Млечны Шлях.
Вось, дохну, і чорнаю дзірою, стане мой шчарбаты рот, і перада мною растворыцца ў працягу мікро лет, без астатку ...тысячы планет.
Рот прыкрыўшы, імкнучыся не дыхаць, каб нанобагоў не разбураць, накіроўваюся і я да міру, дзе памру, успароўшы поглядам ноч у цемры.
Снежны прах
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2023
Свидетельство о публикации №123030200136
Свидетельство о публикации №123030200136
Рецензии