Антони Ланге. Размышления. 01

I.
Gdziekolwiek jestes, chcialbys odejsc precz,
Aby gdzieindziej byc tej samej chwili,
Rojac, ze w jutrznie los twoj sie przechyli
Na innem miejscu... To codzienna rzecz!...

Gdziekolwiek jestes, chcialbys odejsc w dal,
Bo wiesz, ze nigdzie nie jest miejsce twoje —
I plyniesz, zawsze rozdarty na dwoje,
Bo plyniesz zawsze do nie swoich fal.

Gdziekolwiek jestes, chcialbys isc gdziebadz,
Gdzie ciebie niema, bo gdzie ciebie niema,
Niema twych smutkow — i twa rozpacz niema
Juz cie nie trwozy... Dalej, wioslo trac!

Gdziekolwiek jestes, wiecznie dazysz tam,
Gdzie cie juz nigdy i nigdzie nie bedzie,
Bos tam u siebie — i zawsze — i wszedzie,
Bos tam u siebie — u wiecznosci bram.

Antoni Lange
............ цикл Rozmyslania



I.
Где ты ни есть, желаешь в тот же час
побыв ещё где отчасти, прихватом
судьбе добыть у рока лишний атом—
грядущее двоя, да не двоясь.

Где ты ни есть, желаешь прочь: везде
не то, чего желашь и, раздвоен,
блуждаешь от себя и за собою,
по месту иже, да не по звезде.

Где ты ни есть, желаешь наобум
куда-нибудь поглуше и подале,
где нет тебя, как нет твоих печалей,
ни мыслей, чувств... при жизни, не в гробу.

Где ты ни есть, желанье длишь туда,
где никогда не будешь —у себя же
в уме, где мнёшься вечно как однажды:
у запертого Всюду- и-Всегда.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Рецензии