Максiм Багдановiч. Раманс Зорка Венера...
самая цудоўная, самая далёкая -
скажыце ёй,
што ёй належыць маё каханне,
о, апошнiя з чалавечага роду!
Сюлi Прудом
Зорка Венера ўзышла над зямлёю,
Светлыя згадкі з сабой прывяла...
Помніш, калі я спаткаўся з табою,
Зорка Венера ўзышла.
З гэтай пары я пачаў углядацца
Ў неба начное і зорку шукаў.
Ціхім каханнем к табе разгарацца
З гэтай пары я пачаў.
Але расстацца нам час наступае;
Пэўна, ўжо доля такая у нас.
Моцна кахаў я цябе, дарагая,
Але расстацца нам час.
Буду ў далёкім краю я нудзіцца,
У сэрцы любоў затаіўшы сваю;
Кожную ночку на зорку дзівіцца
Буду ў далёкім краю.
Глянь іншы раз на яе, — у расстанні
Там з ёй зліём мы пагляды свае...
Каб хоць на міг уваскрэсла каханне,
Глянь іншы раз на яе...
1912
Перевод с белорусского языка на русский Аве Маковки:
Максим Богданович
Романс (Звезда Венера)
Когда заблестит эта звезда -
самая чудесная, самая далёкая -
скажите ей,
что ей принадлежит моя любовь,
о, последние из человеческого рода!
Сюлли Прюдом
Венера-звезда поднялась над землёю,
Далёкого прошлого свет пролила...
Ты помнишь, когда повстречался с тобою,
Венера-звезда взошла.
Смотрел я с поры этой в звёздное небо,
Искал лишь одну среди них - как тебя.
Любовь разгорается так незаметно...
Так тихо горел и я.
Но вот и расстаться нам миг наступает;
Такая уж, верно, судьба на двоих.
Любил я так сильно тебя, дорогая,
Но неизбежен тот миг.
В далёком краю, знаю, буду томиться,
Любовь потаённую в сердце храня;
И каждую ночку, не в силах смириться,
Мне в небе искать тебя.
Прошу об одном: иногда в расставаньи
На нашу Венеру взгляни, как и я...
Пускай хоть на миг, вопреки расстоянью,
Воскреснет любви звезда...
Свидетельство о публикации №123012906453
