Завируха

А недзе завіруха за акном, лагодна грае новую сюіту,
Шукае задуменных слухачоў,
Каб падарыць дзівосныя флюіды.

Ды сумная мелодыя гучыць,
Жалобныя, маркотныя  ў ёй ноты.
І толькі месяц гледачом вісіць,
Бо звыклы ён да вечнай адзіноты!.


Рецензии