Я і ты. Ты і я...
Паміж намі адлегласьць у тысячы дзён.
Столькі ж зорных начэй назірала зямля --
За той час на дрыгве і пяску вырас дзёрн,
А мы зноўку жывём, і не дзеля, а для,
Мы імкнкнемся напружваць не памяць сваю --
Мы ў мінулае думкі вяртаем...
Я здалёку твой вобоаз заўжды пазнаю,
Бо яго я заўжды памятаю.
Ты насустрач зусім нетаропка ідзеш,
Нібы ўзгадваеш вочы і рысы.
Я і ты...
Ты і я --
Мф будуем свой верш:
Прамы вугал з прамой бісектрысы.
Падзяліла жыццё яго зноў папалам:
Я і ты...
Ты і я -- сёння РАЗАМ.
Мы збудуем з кахання свой велічны Храм
І не здрадзім яму ні разу.
11.12.2019.
Алене
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122121407832
Свидетельство о публикации №122121407832
Рецензии