Мая зямля

Узыходзiць сонца над землёю
I загараюцца агнi.
Зноу сэрца напауняе болям:
Ты на зямлю сваю зiрнi.
Мая радзiма, родна хата,
Вiшнёвы сад, мой кут у цiшы,
Дзяцiнства - усё, чым быу багаты,
А зараз у хаце ня душы.
Мой боль - пякучая атрута
А думкi-ворагi мае,
У начы, у сне - мая пакута-
Усе, што у думках, паустае.
Было, як быццам бы учора:
Вось водар бэзу i сунiц,
Наукол будовы i камора,
Купалл'е - свята чараунiц.
Я так сумую родна вёска
За тым, што больш ня убачу я.
Хай бяражэ вас Мацi Боска
Мой родны кут, мая зямля.


Рецензии