Ованес Шираз

Перевод с армянского

1.
Из края в край

              Могучим армянам диаспоры

Куда спешите, обманутые воды?
Оставляя нас в жажде, спешите куда?
Старую тоску Севан уносит в море...
В какие вливаетесь вы чужие моря?

Зовущее далеко сладким кажется вам,
Но потеряетесь вы в чужих морях.
Вернитесь! Морем станет армянская река...
Неужели тесны объятия матери вам?..

Ах, безумные воды, торопитесь куда?
Неужто океаны скучают по вам?
Вернитесь... Севан приветствует вас,
Зовет, подобно пустыне Сахара...

2.
Мудрость эта не завершена,
Муравей тоже большой человек на месте своем.

Орел есть орел в небе спокойном,
В глубинах океана орел ничто.

Как ничто точка в небе,
Тот, который велик в глубине океана.

То море, что не даст тебе жемчуга -
Вода соленая, а не жемчужное море .

Малый родник, что жажду утолит,
Оно - море великое, выбери его в великое.

Среди народов нет малых и больших,
Свидетель твой армянский народ, кто армянский поэт!

3.
Ревнует озеро Ван к сестре Севану - 
Отчего? У ока своего спроси.
Ревнует Ани сестре своей Еревану -
Отчего? У жизни спроси.
Завидует Арарат Арагацу -
Отчего? Сейчас спроси.
Завидуют закованные свободным -
Отчего? И не спрашивай больше...

4.
Грустен я, когда человек даже розу... убивает,
Неужели роза человека убьет, когда человек розу убивает?
Грешен, розы, грешен, олень, брат мой волк, я грешен.
Когда человек человека убивает, чем выше зверя он?

5.
Человек веками хорошее ищет, находит и не находит.
И теперь лучшее из лучшего ищет - находит и не находит.
Что бы не нашел, его тень - жадности сатана,
Нашедшим не удовлетворен - находит и не находит...

Ованес Шираз
(Перевод с армянского Наиры Саркисян)

*Оригинал произведений в рецензиях.


Рецензии
Հովհանես ՇՒՐԱԶ
Ованес Шираз
1
ԵՐԿՐԵ ԵՐԿԻՐ

Հզոր սփյուռքահայերին

Ու՞ր եք շտապում, ով խաբված ջրեր,
Մեզ ծարավ թողած ուրեք շտապուն,
Սևանն է քաշում ծով կարոտը ձեր՝
Դուք ու՞ր եք օտար ծովերը թափվուն։

Անուշ է թվում ձեզ կանչով հեռուն,
Բայց դուք կկորչեք ծովերում օտար,
Դարձեք՝ ծովանա թող հայոց առուն,
Մի՞թե մորգիրկը նեղ է ձեզ հանար․․․

Ափ, անմիտ ջրեր, ու՞ր եք շտապում,
Մի՞թե կարոտ են օվկիանները ձեզ, —
Դարձեք․․․ Սևանը ձեզ է պապակում,
Կանչում՜՝ Սահարա անապատի պես․․․
------
2
Իմաստությունը այս է անադարտ,
Մրջյունն էլ իրա տեղում է մեծ մարդ։

Արծիվն արծիվ է երկնքում իր ջինջ,
Օվկիանի խորքում արծիվն է ոչինչ։

Ինչպես ոչինչ է կետը երկնքում,
Նա, որ հսկան է օվկիանի խորքում,

Այն ծովը, որ քեզ մարգարիտ չի տա,
Աղ-ջուր է, ոչ թե ծով է մարգարտյա։

Փոքրիկ աղբյուրը թե ծարավ կոտրե,
Նա է մեծ ծովը, նրան մեծ ընտրե։

Ազգերի մեջ էլ չկան փոքր ու մեծ,
Վկա հայ ազգդ, ով հայ բանաստեղծ։
-----------------
3
Նախանձում է Վանա ծովը քույր Սևանին,
Ինչուն աչկիդ հարցրու,
Նախանձում է Անին իր քույր Երեվանին՝
Ինչուն կյանքիդ հարցրու,
Նախանձում է Արարատը Արագածին՝
Ինչուն հիմի հարցրու, —
Նախանձում են շղթայվածներն ազատվածին՝
Ինչուն էլ մի հարցրու․․․
-----------------------------
4
Ես տխուր եմ, երբ որ մարդը թեկուզ վարդ է․․․ սպանում,
Մի՞թե վարդը մարդ կսպանի, որ մարդ վարդ է սպանում, —
Մեղա՛, վարդեր, մեղա՛, եղնիկ, իմ գայլ եղբայր, ես մեղա,
Մարդն ինչո՞վ է գազանից վեր, երբ որ մարդ է սպանում․․․

———————————————————————————
5
Մարդը դարեր լավն էր փնտրում, գտնում էռ ու չի գտնում,
Հիմա լավից լավն է փնտրում՝ գտնում է ու չի գտնում,
Ինչ էլ գտնի՝ իր ստվերրն է ագահության սատանան՝
Գտածով էլ տեղ չհասավ՝ գտնում է ու չի գտնում․․․

Наира Саркисян   04.12.2022 17:46     Заявить о нарушении