На ростанях Любовi - 24 -

- Мая каханая! Кахай. І - даруй.
Лёс зямны - дарадца спадзяванню.
Сэрцы нашы - дотык мілаванню.
На расстанні - ланцугамі - не шпацыруй.
       Любоў - Пчала! Не быць ёй тлёй.
       Уладары зямлян з я м л ё й рабілі
       Калчан і лучнікаў. Каб любілі.
       А не зазналі таемнасці сваёй!..
Тым бурыцца, праз век, вясна.
Прасцяг наноў - уніклае красаванне.
Здабыткі ведаў - вынікі кахання.
Няма? - дзікунства скрозь, скруха, мана...
       З'явіся развітаннем срэбным, звон!..
       Абапал жоўкне цень. Пад галінкай.
       Узімку перазвоннасць. Б'е ільдзінкай.
       І кроплі лету, - восень, - сон...
Мне радасць зноўку у табе.
Засмелы рух! Двор гурб трубою...
Тчэ кветнікі марозныя сяўбою;
Буран зямлі спыніўся ля цябе
       Лёс векавечыць. Перад ім -
       Адвечны свет злёг ліхадзея...
       Стае любві тваёй, маёй, - падзея!
       У побыце - не шыкоўным - дарагім.