На ростанях Любовi - 21 -

О, колькі дзён сышло ў небыццё!
Казак, колькі выдумак не вернеш!..
Спякотны, летней замеццю памерзнеш!
Таму, што назва гэтаму - Жыццё.
       Колькі на думцы думак адцвіце,
       Расхінаючы няўрымслівую сілу
       Вышынь! Піхне аракул гаманілу!..
       Цюрчыць. Клён. У кроне, лісце.
Дзён ганарыстых кола; мкнуць
Між славалюбства, дакрануцца:
Праз тыя дні - восені куюцца
Зімовы наследак жудасны праткнуць...
       Эпохі. Эпасы. Хлынуць. Праз мяне.
       Прыйдзе час - ачоляць яны сэрца.
       Пройдзе час - загояць яны сэрца
       Акравершам. Літаральна. Не?
У днях любові!.. Ахвярны, ладнасць крой.
Дзе бочыць штосьці, мне - часцінкі:
Тыдні, дні, стагоддзямі хвілінкі, -
Натуры злеп людскай. Люднае. Ракой.
      ...Ветразь! вадаграй! вятрак! масты!
       Пурпур аблок, адхоны, верхавіны.
       Птушкі поўдня шыраць пуцявіны -
       Посвіст - чую: а нябачныя - сляды...