На ростанях Любовi - 20 -
(Духоўнай радасці духоўныя напевы).
Тчэцца сутнасць, - анёл не "левы".
Дум узнёслых - сімфоній чарада!
Я слухаў музыку любові.
Уразумеў, чым жыгане маланка.
Хто дакараў Каханую "каханкай",
У замець сведчаць спеўна салаўі.
Сягай, матыль. Сховішча - трава.
Сядзіба! Складвае матыль крыльцы.
Узняцца хоча. Расхінае крыльцы!
Спатоліць квецень, лучаны травой.
Я матылёк, які ўзлашчыць свет.
Экватар я - звіў сваю прастору.
І на прыступках - зарой угору.
След вандроўніка пакіну - яркі свет...
Ты стуль, каханая, глыткі спаўна
Важкай дарнасці пачуццё; насіла
Сэрца стуль, - не ўпотай сіла.
Студзень - каб вярталася вясна!..
Шамрэе. Прыцемкі глыбей.
Плыты ільдамі. Ваколіца. Жарты.
Вясло! вясло! - дзе лязо пагарды.
Плывём, - у маладосць, - адкрыў табе!..
Свидетельство о публикации №122111303433