Iснуюць мясцiны, дзе нашыя думы…
Блукаем сцяжынкамi шчасця былога.
Трымцяць з пералiвамi сэрцы, як струны,
Ды толькi вiецца удалеч дарога.
Ёсць моманты ўцехi, яны наша памяць –
Спяшаем успомнiць ў часiны кур`ёзаў,
Падзеяў, што душы нам глыбака раняць,
Завеяў, што кружаць над лёсам , марозаў.
Мы мудрасцi памяцi нашай удзячны,
Сцiрае i згладжвае цёмныя плямы.
Ды помнiць чароўныя моманты шчасця,
Iх сокамi лечыць у сэрцайках раны…
Прайсцi па шляхах сваiх зноўку не здольны,
Мiнулае дзесь, там жыве толькi памяць.
Мiнулае – нашы вытокi i доля,
Яно нас лагодзiць i песцiць, i ранiць…
Мiнулае i памяць
© Copyright: Мария Мучинская, 2022
Свидетельство о публикации №122110802939
Свидетельство о публикации №122110802939
Рецензии