...Збудаваны - у вышынях - Храм.
На яго прыступках разважаю.
Ільвы любові труцца: заўважаю!
Іх давер адчаю бачу сам!..
Развіднее - мораку цвісці...
Долу квет, нагбом, калі адрынеш.
Мяне, шчымлівага, калі пакінеш,
Навошта сонца? у якім быцці?
Антычнасць Грэцыі - скалісты грот любві!
Спеўны, зорны цi вятрамі
Чароўны горад... Сюды. Дварамі,
У снезе салаўі імчалі "I LOVE ..."
Не ўнікайце, трэлі! ямчэй! ярчэй!
Снег пунсовы спеліць гронку вішні.
Голас кліча: дарны, нібы бліжні.
Напяты, вынікае шпарчэй - з вачэй...
Люблю яе... "Трохкутнік, плач!!!"
Душу яе, як валасы, сплятаю.
Яе шляхі скрыжалямі зматаю. -
Парог трывог - мастацкае ўдач!..
Такая плыткасць, плаўнасць, - рака, рака...
Рэкі - клавішы! - замілаванне.
Не палюе зло - слоў цкаванне.
Трымаюць ногі. Цвёрдая рука.
На ростанях Любовi - 19 -
© Copyright: Виктор Шатило, 2022
Свидетельство о публикации №122110502767
Свидетельство о публикации №122110502767
Рецензии