...Збудаваны - у вышынях - Храм.
На яго прыступках разважаю.
Ільвы любові труцца: заўважаю!
Давер іх першачынны бачу сам!
Як развіднее, мораку цвісці...
Квет долу, нагбом, калі адрынеш.
Калі мяне, шчымлівага, пакінеш,
Навошта сонца? у якім быцці?
Антычнасць Грэцыі. Скалісты грот любві.
І, спеўны, зорны, вятрамі
Чароўны горад... Сюды, дварамі,
У снезе салаўі імчалі "I LOVE ..."
Не ўнікайце, трэлі! ямчэй! Ярчэй!
Снег пунсовы спеліць гронку вішні.
Голас дарны кліча, нібы бліжні.
Напяты, вынікае - шпарчэй з вачэй.
Люблю яе... "Трохкутнік, плач!!!"
Душу яе, як валасы, сплятаю.
Яе шляхі скрыжалямі зматаю. -
Парог трывог - мастацкае ўдач!..
Такая плыткасць, плаўнасць, - рака, рака...
Рэк клавішы - замілаванне.
Зло не палюе: зайздрасць, цкаванне.
Трымаюць ногі. Цвёрдая рука.
На ростанях Любовi - 19 -
© Copyright: Виктор Шатило, 2022
Свидетельство о публикации №122110502767
Свидетельство о публикации №122110502767
Рецензии