Алесь Дудар. Я молодой

Кто уходит - склонился долу:
накопил на плечах печаль.
Ну а я молодой, веселый, -
разгоняюсь в мятежную даль.

Жизнь - мой праздник, а все преграды
как трамплин, ускоряют взлет.
Я сегодня богат без злата,
ведь весной всё и так цветет.

Эта кровь не боится смерти,
это сердце жарче зарниц.
Эти мысли несутся смерчем,
обгоняя весенних птиц.

Мне подняться бы дальше, выше,
будто выше деревьев - шквал.
Что же делать: так юность дышит,
раздувает борьбы запал.

Что же делать, раз утром рано
краски в сердце встают в хоровод,
а по венам кровь барабанит,
и зовет, и ведет в поход?

Кто уходит - склонился долу:
накопил на плечах печаль.
Ну а я, молодой и веселый, 
разгоняюсь в мятежную даль.


                Алесь Дудар

         Я МАЛАДЫ
Хто прайшоў — галаву павесіў.
(Міліёны пудоў у гадах.)
Ну, а я малады — мне весела
разагнацца ў мяцежную даль.

Мне жыццё — сусветнае свята,
мне прапоны — большы разгон.
Я цяпер без багацця багаты
на зары квітнеючых дзён.

Гэта кроў не баіцца смерці,
гэта сэрца распаліць лёд,
гэтых думак кіпучага смерчу
не абгоніць птушыны лёт.

Вось вышэй бы за ўсіх узняцца,
я увесь — непакорны шквал.
Што ж рабіць, калі дух юнацкі
агарнуў ваяўнічы запал;

што ж рабіць, калі фарбы раніцы
у грудзёх завялі карагод;
што рабіць, калі кроў барабаніць —
заклікае ісці у паход?

Хто прайшоў — галаву павесіў.
(Міліёны пудоў у гадах.)
Ну, а я малады — мне весела
разагнацца ў мяцежную даль.


Рецензии