такiя мясцiны
надвячорнага цяпла
дзе да волглага змяркання
прылягае цішыня
i па ёй
чароўнай хваляй
нiбы часу перакат
зыб слабеючага сонца
льецца золатам
у закат
а затым
як бы ахова
супраць цемры i тугi
ўзгараюцца нясмела
зорак крохкiя агні
Свидетельство о публикации №122101700631