На ростанях Любовi - 15 -

Каханая! мы міг - у жыцці!
Такі віхрысты і выразны шляхам
Я! адолець - разам. Па-над шляхам,
Мне гэты шлях... І прагну ісці.
       Эквілібрыстыка. Найперш, душа.
       Найгоршае яе - чужое няньчыць...
       Душу любоў "чужая" пераляльчыць...
       (Сябе караць! сябе вініць спярша!)
Парнас яшчэ... тужыць? - дык ладзіў.
Паставіў бераг на берагі
Уздоўж каралей цяглавай ракі. -
Чалавецтву Чалавек здрадзіў...
       Жыць. Цяпер. У свеце. Мір сеяць.
       Думкай думнай - думкі разбіваць?
       Наноў, між чвыру, лірыку ствараць?
       Хімеры край умоўны - зружавее?..
Ах, любая! вачмі зноўку - сум.
Разлог, лямант, пыл, час адвагі.
Законнік крыўдзіць шалі раўнавагі!
Нясконцай мітусні чарніць прыдум.
       Памежжа - адлегласць - даляглядаў пень 
       На крылах Феніксаў. Зноў шугаюць
       Рыфмы. Служкі. Рай пераствараюць!
       Агніць, цямнее, прыходзіць дзень.