Аднойчы

Зiмнi вечар…
Цёпла  у хаце…
Пад распевы цвыркуна
у камiне тлеюць дровы
адгарэла зiхаця

Без журбы i асцярогi
па падлозе
уздоўж вакна
скачуць пошугамi богi
адыходзячага дня

прымхi тут не надта звонкi 
не азмрочваюць камфорт
а з дзівосаў толькi коткi
ды кiтайскi нацюрморт

Мы с табой аднi…
Мы разам…
На павек прызыўны ўзмах
праяўляецца жаданнем
плынь лагоды у вачах

сузіральнікам няёмкім
у цішы пауночных трасс
непрыкметна
не таропка
час лунае мiма нас


Рецензии