Неверагодна!
У гадзіну раптоўны
я страпянуўся,
увесь, як ёсць,
у перадранішнім пату.
Ламаю вушы...
Божа, што ж, што ж, там за гарызонтам, скаланаючыся лямантуе, як быццам яго цяпер разрэжуць на кавалкі?
Навальніца.
Патоп.
Вайна.
Ці землятрус...
Між волі сцяўся ўвесь...
А яно ўсё бліжэй.
Бліжэйшы.
Але!
Пырснуў у неба першы прамень
і абагрыў іх
той фарбай на карціне,
той,
дзе Грозны з сынам.
А цеплавой удар паветраны,
напалову з пяском,
прымусіўшы
шкла завішчаць...
І тут жа, адляцеў ён,
на поўдзень.
І адпусціла...
А я, раптам, зразумеў.
Што ж я, дурань, хоць што-небудзь зразумеў?
Што ўсе крывавай становяцца світання на Зямлі.
Што усё крывавай
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2022
Свидетельство о публикации №122091904868
Свидетельство о публикации №122091904868
Рецензии
а ці будзе назаўтра раніца
і ці будзе назаўтра зара
яшчэ малады і не п'яніца
няўжо паміраць пара?
і не громы грымяць з маланкамі
ідзе па сядзібах вайна
з гарматамі, нямецкімі танкамі
як у мінулым ішоў сатана...
_____________________
:-))
Иван Пересмешник 06.10.2022 23:29 • Заявить о нарушении
і ці будзе назаўтра зара
яшчэ малады і не п'яніца
няўжо паміраць пара?
і не громы грымяць з маланкамі
ідзе па сядзібах вайна
з гарматамі, нямецкімі танкамі
як у мінулым ішоў сатана...
_____________________
:-))
Иван Пересмешник 06.10.2022 23:29 • Заявить о нарушении
Какое красивое слово- раніца... Рана, рассвет.
Спасибо!
Ицхак Скородинский 07.10.2022 09:53 Заявить о нарушении
Спасибо!
Ицхак Скородинский 07.10.2022 09:53 Заявить о нарушении