Каханая! адкуль прыйшла? сышла?..
Якіх краёў ты прыйшла каханнем,
Адвечным шчасцем, вечным дакараннем...
Мне куфар сонца таемны зберагла!..
Калі любові праўнае цвіце,
Мабыць, я кранаў яе ў садзе;
Яна хадзіла водарам па хаце,
На канюшыне міхцела ў расе. -
Каханая! сэрца сэрцам сніў.
Цябе я сніў сэрцам непадуладна...
Жыццю надыдзе час памкнуцца ўладна
Мінуўшчыну ўзвіць: сучаснасць ніў!..
Я спасцігаю цэльныя пачуцці.
І талакой гармонію нясуць.
Яны праз сэрцы - готыкай - плывуць,
Гояць сэрца прачулыя пачуцці...
Дзе ты была ў мораку вякоў?
Сярод лістотных лямп лістапада,
Між гор вяснова-летніх, зорападаў,
На час Купалля - купальскіх вянкоў?!
Суквеццю сэрц не дадаць адказу?
На запыт сэрца здзіўлена маўчыць.
Мае пытанні. Музыка гучыць.
Сэнс унікаў, клічнік не да сказу...
На ростанях Любовi - 4 -
© Copyright: Виктор Шатило, 2022
Свидетельство о публикации №122091402077
Свидетельство о публикации №122091402077
Рецензии