На ростанях Любовi - 3 -
З якіх шляхоў, якіх нямых сцяжынак
У гэты край - салодкі ад дажджынак?
Як ты, любоў, знайсці мяне магла
На ніве восеньскай насалоды?
У баразне пакінутых палёў,
Імглы медзь... гэта ты, любоў?
Леў-віхор! пылу пералёты!
Тын - зямля. Узлётны вырай птушак
Збірае песні развітальных дзён.
Асэнсаваны ток праз ветлы Сон, -
Спавіты звон кветкавы, не стужак...
Ты - магла чырванню каліны,
Расцерці водар важкасці лугоў,
Адрынутую готыку гадоў
Сэрцам чуць, сардэчнасць, - напаміны...
Прачулы пошчак сэрца і дыханне.
Глыбокі зірк на цвёрдую шашу.
Голас - дарны - тонкую мяжу -
Чула сэрца. Таемнасцей дазнанне!
Таемнасць... Ахапіла. Атуліла.
Шлях - сталення - выдала ключы.
Удзень я увіхаўся, уначы -
"Кахай, кахай!" - душа яе маліла.
Свидетельство о публикации №122091303750