Колер надзеі белы
Стаў, нібы вугаль, чорны.
Зблытаны ў вузел нервы --
Хвалі не любяць чоўны.
Плынь на рацэ Свабоды
Круціць віры ліхія.
Вера губляе подых --
Стала жыццё стыхіяй.
Страчаны думак межы --
Межы не маюць волі.
Памяць узводзіць вежы,
Моўчкі расце да столі.
Чуеш, як нашы сэрцы
Б'юцца ў адзінстве думак?
Гэта надзея рвецца:
Мкнецца да волі з гулам.
01.09.2022.
Колер надзеi
© Copyright: Валерий Познякевич, 2022
Свидетельство о публикации №122091203146
Свидетельство о публикации №122091203146
Рецензии