Сумую. Гэты сум бярэ мяне ў палон,
Нібыта я адна, а ворагі вакол.
Сум прапануе мне з'явіцца на паклон,
Працягвае далонь – а ў ёй іржавы ствол.
Сумую…
Пустэча. Гэта ўсё, што тут вакол мяне.
Як быццам за акном усё жыццё – падман.
І кветкі тут інакш квітнеюць па вясне,
І безнадзейна збег пад ліштву талісман.
Пустэча…
Жартую. Што яшчэ мне застаецца тут? –
Палонны і Герой адначасова Я.
Але майго жыцця не зменіцца статут,
Жартуючы, я ўжо мацнейшая ўдвая.
Жартую…
08.08.2022
Для Сашы Курковай
Сумую. Пустэча. Жартую
© Copyright: Вершы, 2022
Свидетельство о публикации №122080800415
Свидетельство о публикации №122080800415
Рецензии