А я іду да Беларусі!
Хоць многім шлях мой не з рукі:
Бо я з Радзімай параднюся
На ўсе астатнія вякі.
А я іду да роднай мовы!
І ззаду чую дзікі смех:
Бо я дзядоў спасцігну слова
І замалю свой страшны грэх...
А я іду да новай Веры!
Іду праз слёзы і крыжы...
І гэты дзень, бясконца-шэры,
Жыццём грукоча ў душы.
А я iду да Беларусi
© Copyright: Виктор Шатило, 2022
Свидетельство о публикации №122073102914
Свидетельство о публикации №122073102914
Рецензии