Се эс гIягIниси ишбархIи набзи?

Шала пIякьдикибмад харчизур ХIябиб,
Суркдариб дяхI-някъра, бурушра ибгиб.
Сенрил лехIкахъибси нешличи вакIиб:
– Се эс гIягIниси, неш, ишбархIи набзи?

– ВелхIунрив! Айзуррив, агь дила лачин!
Духуси барилри, айзурли жявли…
ГьанкI бемцIуру, гъари? ХIу гушиубрив?
Жиайчи кахIели, айзурри кьалли?

– Или марикIудгу ишбархIи набзи…
– ГIу се иша гьатIи, ва дила гежба?
– «Мубаракирулри, – а, – акIниличил!» –
Хъябруцра рикину, савгъат гьабуца…


Рецензии