Я зыйду на прыпынку “Вясна”,
Дзе каштаны прыціхлі пад свечкамі,
Затрымаюся ў бэзавых снах,
У духмяным чаромхавым вечары.
Прадказанні развеюцца ў прах:
Нарадзіўся хто ў маі, той маецца.
Мне зязюля – загадкавы птах--
Напрарочыць гадоў пастараецца.
Мне любая па густу пара…
Толькі вёсны надзеямі поўняцца,
Хоць у кожнай палая зара,
Ды вясновай пары я палонніца.
Я зыйду на прыпынку Вясна
© Copyright: Надежда Момлик 2, 2022
Свидетельство о публикации №122052105562
Свидетельство о публикации №122052105562
Рецензии