Ветрык возера цярэбiць...
Гоніць хмары над вадой.
У трыснёг схаваўся лебедзь, —
Бура скончыцца бядой.
Ён стары ўжо змагацца,
Пераможа вецер-хват.
Зноў прымусіў калыхацца,
Лебедзь гэтаму не рад.
Па трыснёгу не блукае —
Добра ведае хады.
Ён сяброўку не шукае,
Бо стары, не малады.
У трыснёгу ціха, гожа,
Можна цэлы век пражыць.
Каб трава была ды збожжа...
Лебедзь марыць ды дрыжыць.
Ветрык возера цярэбіць,
Хмар няма, прыйшло святло.
На вадзе прыгожы лебедзь,
Глянеш — на душы цяпло.
Свидетельство о публикации №122050501636
И сбожжа, сбожье - однокоренные.
Такая получается лафа,
Для лебедя они как кладовые.
Какое счастье,что лебеди вернулись и на
Споровское озеро.С уважением.
Геннадий Трутько 06.05.2022 12:48 Заявить о нарушении
Неўзабаве прыйшла гэта тэма.
З цяплом сардэчным!
Татьяна Цыркунова 06.05.2022 13:54 Заявить о нарушении
Татьяна Цыркунова 06.05.2022 13:57 Заявить о нарушении