Працяг зборн к верша прозы продолжение сборник сти

ЗБОРНІК
ВЕРШАЎ І ПРОЗЫ
               «Мінулае ХХ стагоддзе»
(1983 – 1999 г. г.)
Мiнск – 2021 г.

Павел В. Ладохо
СБОРНИК
СТИХОВ И ПРОЗЫ
              «Ушедший ХХ век»
(1983 – 1999 г. г.)
Минск – 2021 г.




1989 год

0. (75). Ты бяжыш з хусткай у руцэ... Пачатак: 09 сакавіка 1989 года. Час: 09 гадзін 00 хвілін.
1. (76). Па родным хутары блукае жанчына... Пачатак: 09 сакавіка 1989 года. Час: 09 гадзін. 09 хвілін.
2. (77). Не забудзьцеся Вы гэтыя месцы!!! Пачатак: 09 сакавіка 1989 гады. Час: 09 гадзін. 27 хвілін.
3. (78). Бярозка. Пачатак: 09 сакавіка 1989 гады. Час: 19 гадзін. 17 хвілін.
4. (79). Жывуць у разваленых дамах... Пачатак: 09 сакавіка 1989 года. Час: 21 гадзіну. 59 хвілін.
5. (80). Каханая мая Белая Русь!!! Пачатак: 17 ліпеня 1989 гады. Час: 07 гадзін. 39 хвілін.
6. (81). Заліць душу віном... Пачатак: 19 ліпеня 1989 гады. Час: 19 гадзін 37 хвілін.
7. (82). Хлеб. Пачатак: 27 ліпеня 1989 гады. Час: 23 гадзіны 27 хвілін.
8. (83). Сябры і сяброўкі... Пачатак: 31 ліпеня 1989 года. Час: 19 гадзін 19 хвілін.
9. (84). Дарагая жанчына на лузе збірала кветкі... Пачатак: 31 ліпеня 1989 года. Час: 19 гадзін 27 хвілін.
10. (85). Успыхнуць у сіні вячэрняй зоркі... Пачатак: 17 ліпеня 1989 года. Час: 17 гадзін. 33 хвілін.
11. (86). Жнівеньская раніца. Пачатак: 19 ліпеня 1989 гады. Час: 09 гадзін. 19 хвілін.
12. (87). О, Белая Русь… Пачатак: 19 ліпеня 1989 гады. Час: 19 гадзін. 09 хвілін.
13. (88). Я тут нарадзіўся і вырас... Пачатак: 30 ліпеня 1989 гады. Час: 23 гадзіны. 53 хвіліны.
14. (89). Развітанне з ліпенем. Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады. Час: 17 гадзін. 07 хвілін.
15. (90). Бачу ўдалечыні крыніцу. Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады. Час: 19 гадзін. 39 хвілін.
16. (91). Па бацькоўскай Радзіме бяжыш… Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады. Час: 19 гадзін. 59 хвілін.
17. (92). Надыходзіць жнівень. Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады. Час: 21 гадзіну. 15 хвілін.
18. (93). Любіць народ Зямлі... Пачатак: 31 ліпеня 1989 года. Час: 21 гадзіну. 57 хвілін.
19. (94). Першыя хатнія жывёлы. (Казка) Час: 23 гадзіны. 23 хвілін. Пачатак: 03 верасня 1989 гады.
20. (95). Душа баліць і разрываецца. Пачатак: 07 снежня 1989 гады. Час: 15 гадзін 30 хвілін.
21. (96). Свіст пачула пад акном. Пачатак: 09 снежня 1989 гады. Час: 19 гадзін 19 хвілін.
22. (97). Пах духмяных кветак. Пачатак: 13 снежня 1989 гады. Час: 13 гадзін 03 хвіліны.
23. (98) Тутэйшыя... Пачатак: 17 снежня 1989 гады. Час: 09 гадзін 37 хвілін.


1989 год

0. (75). Ты бежишь с платком в руке… Начало: 09 марта 1989 года.  Время: 09 часов 00 минут.
1. (76). По родному хутору бродит женщина… Начало: 09 марта 1989 года. Время: 09 часов. 09 минут.
2. (77). Не забудьте Вы эти места!!! Начало: 09 марта 1989 года. Время: 09 часов. 27 минут.
3. (78). Берёзка. Начало: 09 марта 1989 года. Время: 19 часов. 17 минут.
4. (79). Живут в разваленных домах... Начало: 09 марта 1989 года. Время: 21 час. 59 минут.
5. (80). Любимая моя Белая Русь!!! Начало: 17 июля 1989 года. Время: 07 часов. 39 минут.
6. (81). Залить душу вином… Начало: 19 июля 1989 года. Время: 19 часов 37 минут.
7. (82). Хлеб. Начало: 27 июля 1989 года. Время: 23 часа 27 минут.
8. (83). Друзья и подруги… Начало: 31 июля 1989 года. Время: 19 часов 19 минут.
9. (84). Дорогая женщина на лугу собирала цветы… Начало: 31 июля 1989 года. Время: 19 часов 27 минут.
10. (85). Вспыхнут в синеве вечерней звёзды… Начало: 17 июля 1989 года. Время: 17 часов. 33 минут.
11. (86). Августовское утро. Начало: 19 июля 1989 года. Время: 09 часов. 19 минут.
12. (87). О, Белая Русь… Начало: 19 июля 1989 года. Время: 19 часов.  09 минут.
13. (88). Я здесь родился и вырос… Начало: 30 июля 1989 года. Время: 23 часа. 53 минуты.
14. (89). Прощание с июлем. Начало: 31 июля 1989 года. Время: 17 часов.  07 минут.
15. (90). Вижу вдали родник. Начало: 31 июля 1989 года. Время: 19 часов. 39 минут.
16. (91). По родительской Родине бежишь… Начало: 31 июля 1989 года. Время: 19 часов. 59 минут.
17. (92). Наступает август. Начало: 31 июля 1989 года. Время: 21 час. 15 минут.
18. (93). Любит народ Земли… Начало: 31 июля 1989 года. Время: 21 час. 57 минут.
19. (94). Первые домашние животные. (Сказка) 23 часа. 23 минут. 03 сентября 1989 года.
20. (95). Душа болит и разрывается. Начало: 07 декабря 1989 года. Время: 15 часов 30 минут.
21. (96). Свист услышала под окном. Начало: 09 декабря 1989 года.  Время: 19 часов 19 минут.
22. (97). Запах душистых цветов. Начало: 13 декабря 1989 года. Время: 13 часов 03 минуты.
23. (98) Здешние... Начало: 17 декабря 1989 года. Время: 09 часов 37 минут.


75
***********************************************
Ты бяжыш з хусткай у руцэ…
***********************************************
/З цыклу, Прысвячэнне Т. П. Верасовіч (Астапенка)/

Ты бяжыш з хусткай у руцэ
Да маці з татай, іх абдымеш, пацалуеш,
Зямлі паклонішся роднай,
Хаце, дзе нарадзілася і дзяцінства прайшло тваё.

Радзей стала бываць дома,
Прыязджаць у родны куток.
Прыязджаеш, калі адпачынак ці святы,
І ляціш ты ў свой ўтульны і добры край –
Бацькоўскі – прыгожы.

Ты бяжыш з хусткай у руцэ,
Маці з бацькам, як і раней, будуць цябе сустракаць.
Але ўжо ты не адна,
А з дзецьмі роднымі – дарагімі.

Маці з бацькам тваіх, на жаль, дзяцей будуць клікаць па – іншаму –
Бабуляй і дзядулем.
А ў вачах тваіх блісне жыццёвая сляза
Ад радасці, ад радасці за маму і бацьку роднага.

Хай гады маладыя Вашы незаўважна праляцяць,
Падрастуць паволі дзеці,
Жэняцца аль выйдуць замуж –
І падораць маме з бацькам – дарагім і каханым –
Унукаў прыгожых, здаровых.

Пачатак: 09 сакавіка 1989 года.                Час: 09 гадзін 00 хвілін.


75
***********************************************
Ты бежишь с платком в руке…
***********************************************
/Из цикла, посвящение Т. П. Вересович (Остапенко)/

Ты бежишь с платком в руке
К маме с папой, их обнимешь, поцелуешь,
Земле поклонишься родимой,
Дому, где родилась и детство твоё прошло.

Реже стала бывать дома,
Приезжать в родной уголок.
Приезжаешь, когда отпуск или праздники,
И летишь ты в свой уютный и хороший край –
Родительский – красивый.

Ты бежишь с платком в руках,
Мать с отцом, как прежде, будут встречать тебя.
Но уже ты не одна,
А с детьми родными – дорогими.

Мать с отцом твоих, увы, дети будут звать по – другому –
Бабушкой и дедушкой.
А в глазах твоих блеснёт жизненная слеза
От радости, от радости за маму и отца родного.

Пусть года молодые Ваши незаметно пролетят,
Подрастут потихоньку дети,
Женятся иль выйдут замуж –
И подарят маме с отцом – дорогим и любимым –
Внуков прекрасных, здоровых.

Начало: 09 марта 1989 года.                Время: 09 часов 00 минут.


76
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Па роднаму хутара блукае жанчына…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/З цыклу, прысвечанага Т. П. Верасовіч (Астапенка)/
Пачатак: 09 сакавіка 1989 года. Час: 09 гадзін. 09 хвілін.

Па роднаму хутару зноў блукае жанчына
Па сцяжынкам тутэйшым вясковым дзіцячым.
Водар сена, скошанага нагадвае ёй
Тую выдатную жыццё з дзяцінства і маладосці дарослай.

Па роднаму хутару блукае жанчына
Праз квітнеючыя лугі, сярод палявых кветак.
І ўспамінае, як калісьці дапамагала маці з бацькам
Пасвіць кароў з авечкамі і коз рагатых.

Па роднаму хутару блукае жанчына,
Па незабыўным месцінам сваёй першай любові,
Ў гаі бярозавым з спевам салаўя прыгожага,
Як сама прыгажуня складнасцю поўная.

І рад твайму прыезду родны Бацькоўскі дом,
Прасторны і ўтульны, і як заўсёды – любы.
Сустракае мама з бацькам,
Хай і сур'ёзна хворы бацька.

Вы не сумуйце, жанчына, а пагуляйце лепш,
Як у тыя дзіцячыя і маладыя часы,
З мамай, любай і горача каханай,
Па радзімай вёсцы прасторнай.
А разам з Вамі гуляюць малодшые родные брат і сястра.
І, як заўсёды, у мірнай вёсцы ёсць Храм Божы,
Які беражэ і захоўвае Ваш дарагі маленькі свет і ўсіх, хто ў ім жыве.


76
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
По родному хутору бродит женщина…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/Из цикла, посвященного Т.П. Вересович (Остапенко)/
Начало: 09 марта 1989 года.                Время: 09 часов. 09 минут.

По родному хутору вновь бродит женщина
По тропинкам здешним деревенским детским.
Аромат сена, скошенного напоминает ей
Ту жизнь прекрасную из детства и молодости взрослой.

По родному хутору бродит женщина
Через луга цветущие, средь полевых цветов.
И вспоминает, как когда – то помогала маме с отцом
Пасти коров с овечками и коз рогатых.

По родному хутору бродит женщина,
По незабываемым местам первой любви своей,
В роще берёзовой с пением соловья прекрасного,
Как сама красавица стройностью полна.

И рад твоему приезду родной Отчий дом,
Просторный и уютный, и как всегда – дорог.
Встречает мама с отцом,
Пусть и болен серьезно отец.

Вы не грустите, женщина, а погуляйте лучше,
Как в те детские и молодые времена,
С мамой, дорогой и горячо любимой,
По деревне родной и просторной.
А вместе с Вами гуляют младшие родные брат и сестра.
И, как всегда, в мирной деревне есть Храм Божий,
Который бережёт и хранит Ваш дорогой Мирок и всех, кто в нём живёт.


77
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Не забывайце Вы гэтыя мясціны!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 09 сакавіка 1989 гады.                Час: 09 гадзін. 27 хвілін.

Ніколі не забывайце родныя мясціны,
Што любы сэрцу і душы,
Дзе пяшчотай веяла і дабрынёй вясковай.

У якім краі Вы ні былі б ці на чужыне,
Памятайце пра Радзіму, дзе нарадзіліся і выраслі.
Пра маму з бацькай, сваяках блізкіх і лепшых сяброў,
Што ў гэты край, калі – небудзь мы ўсе прыедзем,
Удыхнуць і атрымаць асалоду ад паветра – роднага, чыстага.

Не забывайце і пра тое, што куток Вас чакае,
Заўсёды абагрэе і прытуліць не толькі Вас, але і Вашу новую сям'ю.
Як, тая Царква Гасподняя, мясцовая вясковая,
Чакае сваіх вернікаў і новых гасцей,
Каб іх сагрэць і накарміць
І свет ім падарыць з Божым благаслаўленнем,
І ласку з пяшчотай зямной.


77
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Не забудьте Вы эти места!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 09 марта 1989 года.                Время: 09 часов. 27 минут.

Никогда не забывайте родные места,
Что дороги сердцу и душе,
Где нежностью веяло и добротой деревенской.

В каком краю Вы ни были бы или на чужбине,
Помните о Родине, где родились и выросли,
О маме с отцом, родственниках близких и лучших друзьях,
Что в этот край, когда – нибудь мы все приедем,
Вдохнуть и насладиться воздухом – родным, чистым.

Не забывайте и о том, что уголок Вас ждёт,
Всегда обогреет и приютит не только Вас, но и Вашу новую семью.
Как та Церковь Господняя, местная деревенская,
Ждёт своих прихожан и новых гостей,
Чтоб их согреть и накормить
И мир им подарить с Божьим благословением,
И ласку с нежностью земной.


78
@@@@@@@@@@@
Бярозка.
@@@@@@@@@@@
Пачатак: 09 сакавіка 1989 гады. Час: 19 гадзін. 17 хвілін.

Што маркотная стаіш, кучаравая бярозка мілая,
Перад вокнамі маімі расчынёнымі,
Усё бядуеш, усё бядуеш аб сваім каханым.

Не сумуй, бярозка,
Хутка сонейка ўзыдзе над табою
І сваімі промнямі будзе цябе лашчыць,
А месцамі нават песціць і апекаваць
Прыгажуню стройную белую.

Ні аб чым, любая, не шкадуй,
Дарэмна не сумуй.
Хутка прыйдзе твой каханы,
Як заўсёды, абдыме, пацалункам зачаруе
Прыгажуню стройную зямную,
Белую кучаравую бярозку,
Бярозку, бярозку, бярозку...


78
@@@@@@@@@@@
Берёзка.
@@@@@@@@@@@
Начало: 09 марта 1989 года.                Время: 19 часов. 17 минут.

Что унылая стоишь, кучерявая берёзка милая,
Перед окнами моими раскрытыми,
Всё горюешь, все горюешь о своем любимом.

Не грусти, берёзка,
Скоро солнышко взойдет над тобою
И лучами своими будет тебя ласкать,
А местами даже нежить и опекать
Красавицу стройную белую.

Ни о чём, дорогая, не жалей,
Понапрасну не грусти.
Скоро придёт твой любимый,
Как всегда, обнимет, поцелуем очарует
Красавицу стройную земную,
Белую кучерявую берёзку,
Берёзку, берёзку, берёзку…


79
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Жывуць у зваліцных дамах...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 09 сакавіка 1989 гады.                Час: 21 гадзіну. 59 хвілін.

Жывуць у зваліцных дамах
Людзі нямоглыя старыя.
З раніцы да вечара яны працуюць,
Хто ў полі, а хто на ферме ці ў садзе, на агародзе.
Кормяць усіх яны нас –
Гараджан, вяскоўцаў і проста людскі народ,
А зваць іх проста – сяляне.


79
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Живут в разваленных домах...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 09 марта 1989 года.                Время: 21 час. 59 минут.

Живут в разваленных домах
Люди немощные старые.
С утра до вечера они трудятся,
Кто в поле, а кто на ферме или в саду, на огороде.
Кормят всех они нас –
Горожан, сельчан и просто людской народ,
А звать их просто – крестьяне.


80
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Каханая мая Белая Русь!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 17 ліпеня 1989 гады. Час: 07 гадзін. 39 хвілін.

Любімая мая Белая Русь,
Дзе нарадзіліся і выраслі мы ўсё з Вамі.
І дзяцінства, і юнацкасць, і дарослае жыццё прайшлі тут,
Мая прыгажуня, любімая святыня –
Белая Русь, прасторная, утульная…

Хай і прапахла Радзіма мая порахам,
І ўбогія, але затое ветлівыя дамы стаяць.
І над імі кружацца і лётаюць птушкі –
Буслы і лебедзі з жураўлямі белымі – белымі,
Значыць, тут ёсць Дабрыня, Мір, Любоў і Пяшчота з Вераю.

О, спадчына мая – край бярозавы – Белая Русь,
З выдатнымі, пладавітымі, квітнеючымі землямі,
Любімая зямля мая, бацькоў і маці, і старых нашых,
Жыві і радуй нас, і наш дабрабыт памнажай,
Але з дапамогай народа тутэйшага з Богам у сэрцы і ў душы захоўваемым.


80
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Любимая моя Белая Русь!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 17 июля 1989 года.                Время: 07 часов. 39 минут.

Любимая моя Белая Русь,
Где родились и выросли мы все с Вами.
И детство, и юность, и взрослая жизнь прошли здесь,
Моя красавица, любимая святыня –
Белая Русь, просторная, уютная…

Пусть и пропахла Родина моя порохом,
И убогие, но зато приветливые дома стоят.
И над ними кружатся и летают птицы –
Аисты и лебеди с журавлями белыми – белыми,
Значит, здесь есть Доброта, Мир, Любовь и Нежность с Верою.

О, наследие моё – край берёзовый – Белая Русь,
С прекрасными, плодовитыми, цветущими землями,
Любимая земля моя, отцов и матерей, и стариков наших,
Живи и радуй нас, и наше благосостояние умножай,
Но с помощью народа здешнего с Богом в сердце и в душе хранимом.


81
************************************
Заліць душу віном...
************************************

Заліць душу хацеў сваю
Віном чырвоным, ружовым.
Душа мая баліць і трывожыцца,
А маладосць праходзіць ваўчкамі –
Віно цячэ, і пралятаюць гады незаўважна.
А жыццё маё ўсё коціцца кудысьці,
Не ведаю сам я, прападаю.
І вось зноў залью віном душу,
Каб нічога вакол сябе не бачыць.

Пачатак: 19 ліпеня 1989 гады.                Час: 19 гадзін 37 хвілін.


81
************************************
Залить душу вином…
************************************

Залить душу хотел свою
Вином красным, розовым.
Душа моя болит и тревожится,
А молодость проходит чередою –
Вино течёт, и годы пролетают незаметно.
А жизнь моя всё катится куда – то,
Не знаю сам я, пропадаю.
И вот опять залью вином душу,
Чтоб ничего вокруг себя не видеть.

Начало: 19 июля 1989 года.                Время: 19 часов 37 минут.


82
**************
Хлеб.
**************

Духмяны свежы хлеб
На нашых сталах ляжыць.
Ва ўсім свеце ведаюць яго,
Хлебам клічам – хлебам.

З павагай і пяшчотай
Наразаюць і ломяць – кахаючы.
І пры гэтым усе кажуць: які смачны
Хлебушак вясковы – хлебушак.

Але каб з'явіўся хлеб на вашым стале,
Працавалі шмат яго сяброў:
Камбайнеры, трактарысты, хлебаробы,
Шафёра і машыністы цягнікоў.

Працавалі над хлебушком свежым і смачным
Людзі, якія працуюць
На млынах, пекары ў пякарнях,
А таксама перад хлебным каласком шапку здымаў аграном.

І да самай зямлі пакланяецца
Каласку хлебнаму народ,
Хай ён нават яшчэ не паспеў і маленькі,
Але не можа і дня пражыць без яго народ.

Але бываюць людзі – хамы,
Не шануюць затрачаную працу і ўкладзеную дабрыню хлебаробаў,
Шкодзяць цяжка здабытаму хлебу,
Кідаюць і нагамі шпурляюць.

Каб такое ніколі не адбывалася і не бывала з хлебам,
Я хачу, каб мы ўсё бераглі
І паважалі працу, затрачаную
На свежы, духмяны, духмяны хлеб на нашым стале.

Пачатак: 27 ліпеня 1989 гады.                Час: 23 гадзіны 27 хвілін.


82
**************
Хлеб.
**************
Душистый свежий хлеб
На наших столах лежит.
Во всём мире знают его,
Хлебом зовём – хлебом.

С уважением и нежностью
Нарезают и ломят – любя.
И при этом все говорят: какой вкусный
Хлебушек деревенский – хлебушек.

Но чтоб появился хлеб на вашем столе,
Трудились много его друзей:
Комбайнеры, трактористы, хлеборобы,
Шофера и машинисты поездов.

Трудились над хлебушком свежим и вкусным
Люди, которые работают
На мельницах, пекари в пекарнях,
А также перед хлебным колоском шапку снимал агроном.

И до самой земли поклоняется
Колоску хлебному народ,
Пусть он даже ещё не созрел и маленький,
Но не может и дня прожить без него народ.

Но бывают люди – хамы,
Не ценят затраченный труд и вложенную доброту хлеборобов,
Вредят тяжело добытому хлебу,
Бросают и ногами швыряют.

Чтоб такое никогда не происходило и не бывало с хлебом,
Я хочу, чтоб мы все берегли
И уважали труд, затраченный
На свежий, душистый, ароматный хлеб на нашем столе.

Начало: 27 июля 1989 года.                Время: 23 часа 27 минут.


83
*********************************
Сябры і сяброўкі...
*********************************

Ідуць снягі ў марозны вечар,
Сябры і сяброўкі сабраліся
У маёй утульнай і прасторнай хаце.

У каміне трашчаць абвугленыя паленцы,
І на душы ў нас ва ўсіх так добра, спакойна.
Сябры, сяброўкі што – небудзь апавядаюц.

І вось суціхае ў двары завея,
Сядаем разам мы за стол багаты.
І з падзячнай малітвай да Бога
Мы згуртавана дзякуем за хлеб і за ежу,
А ў двары зімовым сонейка засвяціла,
І ў хаце маёй песні спяваюць.

Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады.                Час: 19 гадзін 19 хвілін.


83
*********************************
Друзья и подруги…
*********************************

Идут снега в морозный вечер,
Друзья собрались и подруги
В моём уютном и просторном доме.

В камине трещат обугленные дрова,
И на душе у нас у всех так хорошо, спокойно.
Друзья, подруги что – нибудь расскажут.

И вот стихает во дворе пурга,
Садимся вместе мы за стол богатый.
И с благодарственной молитвой к Богу
Мы сплочённо благодарим за хлеб и за еду,
А во дворе зимнем солнышко засветило,
И в доме моём песни поют.

Начало: 31 июля 1989 года.                Время: 19 часов 19 минут.


84
**************************************************
Дарагая жанчына на лузе збірала кветкі...
**************************************************
/З цыкла, прысвячэнне М.М. Станкевіч/

Дарагая жанчына,
Ты кветкі на лузе збірала.
А вакол цішыня з лёгкім ветрыкам,
І кружацца птушкі, ціўкаюць над табой –
З матылькамі, прыгожымі як сама.

Блакітнае васільковае поле
Вітае пахам цябе, цябе.
І на ім ты ўспамінаеш дзяцінства – шчаслівае і радаснае,
Першае каханне зямное з хлопцам,
І жанчыну дарагую, якая збірала на лузе кветкі.

Памятаеш першае каханне васільковае,
На лузе цудоўным з матылькамі.
І няхай ты пры гэтым была трошкі сарамлівая,
Васількі і рамонкі з канюшынай
Вам дарылі водар лугавых палявых кветак.

Дарагая жанчына, мілая, добрая,
Ты шчаслівая, як сонейка нябеснае.
І цурчыць крынічка сярод гэтых лугоў з кветкамі,
Але пры гэтым ужо весяляцца і бегаюць дзеці,
Што нарадзіліся ў жанчыны, якая збірала кветкі лугавыя.

Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады.                Час: 19 гадзін 27 хвілін.


84
**************************************************
Дорогая женщина на лугу собирала цветы…
**************************************************
/Из цикла, посвящение М.М. Станкевич/
Дорогая женщина,
Ты цветы на лугу собирала.
А вокруг тишина с лёгким ветерком,
И кружатся птицы, над тобой щебечут –
С бабочками, красивыми как сама.

Голубое васильковое поле
Приветствует запахом тебя, тебя.
И на нём ты вспоминаешь детство – счастливое и радостное,
Первую любовь земную с пареньком,
И женщину дорогую, собиравшую на лугу цветы.

Помнишь первую любовь васильковую,
На лугу чудесном с бабочками.
И пускай ты при этом была немножко застенчива,
Васильки и ромашки с клевером
Вам дарили аромат луговых полевых цветов.

Дорогая женщина, милая, добрая,
Ты счастлива, как солнышко небесное.
И журчит родничок среди этих лугов с цветами,
Но при этом уже веселятся и бегают дети,
Что родились у женщины, которая собирала цветы луговые.

Начало: 31 июля 1989 года.                Время: 19 часов 27 минут.


85
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Успыхнуць у сіні вячэрняй зоркі.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 17 ліпеня 1989 гады.                Час: 17 гадзін. 33 хвілін.

У сіні вячэрняй успыхнуць зорачкі,
Птушкі і звяры спаць ляглі,
З імі і малюткі – крошкі – дзеткі
У цёплыя, утульныя ложкі,
А побач з імі спяць любімыя цацкі –
Мішка Касалапы або проста лялька.
І мама апавядае казку добрую,
А бацька напрыканцы калыханку праспявае.
Маці з бацькам і родныя таксама спаць кладуцца
Пад зоркі, якія ўспыхнулі ў сіні нябёснай.
Сьпіць народ тутэйшы на зямлі мірнай,
Толькі не спіцца ў ночы пугачу, саве.
Зорачкі мільгаюць, чакаюць, калі ўзыдзе
Месяц ззяючы белы
Спадарожніца ночы і закаханых пар.


85
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Вспыхнут в синеве вечерней звёзды…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 17 июля 1989 года.                Время: 17 часов. 33 минут.

В синеве вечерней вспыхнут звёздочки,
Птицы и звери спать легли,
С ними и малютки – крошки – детки
В тёплые, уютные кроватки,
А рядом с ними спят любимые игрушки –
Мишка косолапый или просто кукла.
И расскажет мама сказку добрую,
А отец напоследок колыбельную споёт.
Мать с отцом и родные тоже спать ложатся
Под звёзды, вспыхнувшие в синеве небесной.
Спит народ здешний на земле мирной,
Лишь не спится в ночи филину, сове.
Звёздочки мелькают, ждут, когда взойдёт
Луна сияющая белая –
Спутница ночи и влюблённых пар.


86
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Жнівеньская раніца.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 19 ліпеня 1989 гады.                Час: 09 гадзін. 19 хвілін.

Узышло на досвітку яснае сонейка,
Усміхнулася ласкава і пяшчотна зазірнула
У кожнае акенца мірных і ўтульных хатак прасторных.

Цёплае жнівеньскае сонейка
Мілуе світанак ціхі
Сваімі промнямі ласкавымі,
Паднімае народ Зямлі пасля начнога сну.

І лётаюць ластаўкі ў небе блакітным,
Просяць прачнуцца таксама людзей Зямлі
Пад пяшчотны ветрык жнівеньскага раніцы.


86
@@@@@@@@@@@@@@@@@
Августовское утро.
@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 19 июля 1989 года.                Время: 09 часов. 19 минут.

Взошло на рассвете ясное солнышко,
Улыбнулось ласково и нежно заглянуло
В каждое окошко мирного и уютного домика просторного.

Тёплое августовское солнышко
Милует рассвет тихий
Своими лучами ласковыми,
Поднимает народ Земли после сна ночного.

И летают ласточки в небе голубом,
Просят проснуться также людей Земли
Под нежный ветерок августовского утра.


87
@@@@@@@@@@@@@@@@
О, Белая Русь…
@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 19 ліпеня 1989 гады.                Час: 19 гадзін. 09 хвілін.

О, Белая Русь – краіна мая выдатная,
З бакамі блакітных азёр і рэк бурлівых,
Бярэзінай чыстай і Нёманам з Птічью,
О, Белая Русь – бярозавая, іглічная і дубовая, -
Мілуеш і красуеш планету неабсяжную – Зямля…

О, Белая Русь – край лебедзяў і буслоў, жураўлёў белых,
Спяваючега і шчырага салаўя і івалгі.
О, Белая Русь – край зуброў і ласёў з казулямі,
О, Белая Русь – спяваючая, добрая Святыня стагодняя.


87
@@@@@@@@@@@@@@@@
О, Белая Русь…
@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 19 июля 1989 года.                Время: 19 часов.  09 минут.

О, Белая Русь – страна моя прекрасная,
С краями голубых озёр и рек бурлящих,
Березиной чистой и Нёманом с Птичью,
О, Белая Русь – березовая, хвойная и дубовая, –
Милуешь и красуешь планету необъятную – Земля…

О, Белая Русь – край лебедей и аистов, журавлей белых,
Поющего и задушевного соловья и иволги.
О, Белая Русь – край зубров и лосей с косулями,
О, Белая Русь – поющая, добрая Святыня навеки.


88
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Я тут нарадзіўся і вырас...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 30 ліпеня 1989 гады.                Час: 23 гадзіны. 53 хвіліны.

Я тут нарадзіўся і вырас,
У прыгожы месяц сакавік – першы вясновы,
Калі вакол усё раставала і цурчала,
І з'яўляліся першыя кветачкі –
Вясновыя сакавіцкія.

І з вырый да нас ляцяць зноў
Птушкі пеўчыя і галасістыя,
Несучы на крылах сваіх тую цеплыню і пяшчоту вясновую,
Якую потым мы дорым сваім першым і проста каханым –
Дзяўчатам і жанчынам, матулям і бабулям.

Я тут нарадзіўся і вырас,
У сталічным горадзе,
Пад шум бяроз белых – белых,
Як тая Царква на могілках праз дарогу
Я тут нарадзіўся, вырас і жыву, дагэтуль.


88
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Я здесь родился и вырос…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 30 июля 1989 года.                Время: 23 часа. 53 минуты.

Я здесь родился и вырос,
В красивый месяц март – весенний первый,
Когда вокруг всё таяло и журчало,
И появлялись первые цветочки –
Весенние мартовские.

И из тёплых краёв к нам летят опять
Птицы певчие и голосистые,
Неся на крыльях своих ту теплоту и нежность весеннюю,
Которую потом мы дарим своим первым и просто любимым –
Девушкам и женщинам, матерям и бабушкам.

Я здесь родился и вырос,
В столичном городе,
Под шум берёз белых – белых,
Как та Церковь на кладбище через дорогу –
Я здесь родился, вырос и живу, по сей день. 


89
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Развітанне з ліпенем.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады.                Час: 17 гадзін. 07 хвілін.

Бывай, сонечны ліпень,
Спякотная летняя пара.
Развітваюся я і з адпачынкам выдатным,
Што падарыў нам ліпень,
З прыгожай дзяўчынай, няхай і часова.

Бывай, ліпеньская пара
І мора цёплае, няхай і штучнае.
Бывай, сонейка ласкавае,
Што песціла нашы аголеныя цела.

Бывай, ліпень – месяц летні
І першыя ягады – суніца з чарніцай.
Бывайце, кветкі духмяныя, сабраныя для дзяўчат першых,
І, вядома, да новых сустрэч і падарожжаў наступным летам.


89
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Прощание с июлем.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 31 июля 1989 года.                Время: 17 часов.  07 минут.

Прощай, солнечный июль,
Жаркая летняя пора.
Прощаюсь я и с отдыхом прекрасным,
Что подарил нам июль,
С красивой девушкой, пусть и временно.

Прощай, июльская пора
И море тёплое, пусть и искусственное.
Прощай, солнышко ласковое,
Что нежило наши обнажённые тела.

Прощай, июль – месяц летний
И первые ягоды – земляника с черникой.
Прощайте, цветы душистые, собранные для девушек первых,
И, конечно, до новых встреч и путешествий следующим летом.
 

90
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Бачу ўдалечыні крыніцу.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/З цыкла, прысвечанага М.М. Станкевіч/
Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады. Час: 19 гадзін. 39 хвілін.

Бачу крыніцу я ўдалечыні,
Хоць і накрыў яго лёгкі ранішні туман.
І побач, каля крынічкі чыстай,
На каменьчыку прысела жанчына
З прыгожым імем – Марыя.

З залатымі валасамі светлымі
І вачамі блакітнымі, як васількі,
Якія на мяне дзіўна глядзелі,
Няхай і старэй Вы былі за мяне
На шмат, шмат год.

Выбачыце, што сустрэліся зноў!
На невялікім крынічным беражку.
Няхай і ведаю я пра тое, што ў Вас
Ёсць дарагі і каханы муж, і сын,
Але я для Вас застаюся сямейным сябрам.

Што ж Вы сумуеце, Марыя,
На імглістым світаннку ў ключавой вады?
Муж Ваш, клапатлівы і далікатны, заўсёды побач з Вамі.
І сыночак падрастае, выдатны дужык
Быць можа, як тата, стане баксёрам.

Пралятаюць гады нашы незаўважна,
Хай і шмат гадоў мінула з той пары.
Калі раптам мы сустрэнемся зноў,
То прысядзем дзе – небудзь у кафэ
І ўспомнім аб тых выдатных часах і крынічцы крыштальнай.


90
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Вижу вдали родник.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/Из цикла, посвященного М.М. Станкевич/
Начало: 31 июля 1989 года.                Время: 19 часов. 39 минут.

Вижу родник я вдали,
Хоть и накрыл его лёгкий утренний туман.
И рядышком, около родничка чистого,
На камушке присела женщина
С красивым именем – Мария.

С золотыми волосами светлыми
И глазами голубыми, как васильки,
Которые удивительно смотрели на меня,
Пусть и старше Вы были за меня
На много, много лет.

Извините, что встретились опять!
На небольшом родниковом бережку.
Пусть и знаю я о том, что у Вас
Есть дорогой и любимый муж, и сын,               
Но я для Вас остаюсь семейным другом.

Что же Вы грустите, Мария,
На туманном рассвете у ключевой воды?
Муж Ваш, заботливый и нежный, всегда рядом с Вами.
И сынишка подрастает, прекрасный крепыш –
Быть может, как папа, станет боксёром.

Пролетают наши годы незаметно,
Пусть и много лет миновало с той поры.
Если вдруг мы встретимся снова,
То присядем где – нибудь в кафе
И вспомним о тех прекрасных временах и родничке хрустальном.   


91
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Па бацькоўскай Радзіме бяжыш…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/З цыкла, прысвечанага М.М. Станкевіч/
Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады.                Час: 19 гадзін. 59 хвілін.

Па бацькоўскай Радзіме Вы бяжыце,
Па лугах васількова блакітным
І па краі мясцовым, дзе, калісті Вы
З'явіліся на сьвет Божы.

Прыязджайце ў куток мясцовы,
Калі ў Вас будзе вольны час,
Каб там пабачыцца з бацькам і мамай,
Сустрэць родных і блізкіх, а таксама сяброў сваіх.

І з сабой, як заўсёды, Вы везёце
Да бабулі з дзядулем у вёску
Сына каханага – любую душу.


91
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
По родительской Родине бежишь…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/Из цикла, посвященного М.М. Станкевич/
Начало: 31 июля 1989 года.                Время: 19 часов. 59 минут.

По родительской Родине Вы бежите,
По лугам васильковым голубым
И по краю местному, где, когда – то и Вы
Появились на свет Божий.

Приезжайте в уголок местный,
Когда у Вас будет свободное время,
Чтобы там увидеться с отцом и мамой,
Повстречать родных и близких, а также друзей своих.

И с собой, как всегда, Вы везёте
К бабушке с дедушкой в деревню
Сына любимого – дорогую душу.    


92
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Надыходзіць жнівень.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады.                Час: 21 гадзіну. 15 хвілін.

Надыходзіць жнівень
Сустрэнем мы яго,
Але ліпень квітнеючы пакідае нас.

Ліпеньскі месяц летні,
Шмат падарыў нам
Радасці і першых вітамінных пладоў.

Бывай, ліпеньская пара,
«Прывітанне!» – мы скажам жніўню,
Апошняму летняму месяцу.

Прынёс нам жнівень
Ураджай вялікі
З палёў хлебных і агароднінных культур.

Хай кажуць, што гэты месяц спякотны,
Але шкада, што ён апошні
І давядзецца праз трыццаць адзін дзень, развітацца з ім
І сустрэць залацістую восень.


92
@@@@@@@@@@@@@@@@@
Наступает август.
@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 31 июля 1989 года.                Время: 21 час. 15 минут.

Наступает август –
Встретим мы его,
Но июль цветущий покидает нас.

Июльский месяц летний,
Много подарил нам
Радости и первых витаминных плодов.

Прощай, июльская пора,
 «Привет!» – мы скажем августу,
Последнему летнему месяцу.

Принёс нам август
Урожай большой
С полей хлебных и полей овощных культур.

Пуcть говорят, что этот месяц жаркий,
Но жаль, что он последний
И придётся через тридцать один день, проститься с ним
И встретить осень золотистую.


93
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Любіць народ Зямлі...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 31 ліпеня 1989 гады.                Час: 21 гадзіну. 57 хвілін.
   
Любяць людзі ўсёй Зямлі
Дзяцей каханых, родных і любых.
Любяць людзі ўсёй Зямлі
Лугі квітнеючыя, лясы – гаі, дубровы выдатныя.
Любяць людзі ўсёй Зямлі
Прыроду – матухну з яе прасторамі –
Раўнінамі і далінамі, і гарамі скалістымі,
А таксама блакітныя азёры, рэкі, моры і акіяны
І тых, хто жыве ў і іх плавае.
Любіце і беражыце мілую неабсяжную Зямлю
І шануеце тым, што ёсць у нас яна –
Для ўсіх народаў свету, розных кантынентаў
Планета наша невялікая пад назоваю Зямля…


93
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Любит народ Земли…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 31 июля 1989 года.                Время: 21 час. 57 минут.
   
Любят люди всей Земли
Детей любимых, родных и дорогих.
Любят люди всей Земли
Луга цветущие, леса и рощи, и дубравы прекрасные.
Любят люди всей Земли
Природу – матушку с её просторами –
Равнинами и долинами, и горами скалистыми,
А также голубые озёра, реки, моря и океаны
И тех, кто живёт в них и плавает.
Любите и берегите милую необъятную Землю
И дорожите тем, что есть у нас она –
Для всех народов мира, разных континентов
Планета наша небольшая под названием Земля…   


94
 
23 гадзіны. 23 хвілін.                03 верасня 1989 гады.

Даўно гэта было, мае маленькія сябры!

Калі на нашай планеце Зямля жылі толькі дзікія звяры і раслі вялікія расліны, а ў рэках і азёрах, морах і акіянах вадзілася шмат рыбы і птушкі былі такія ўсе прыгожыя, але толькі дзікія. І сярод іх жыў першы Чалавек, вось пра яго і пойдзе гаворка ў гэтай казцы.
У тыя далёкія часы, каб неяк выжыць сярод дзікіх жывёл і птушак, Чалавек нашёл для сябе дом – пячору, там ён і пасяліўся са сваёй сям'ёй, а, каб сябе пракарміць, ён займаўся паляваннем.
І вось вырашыў Чалавек завесці сабе гаспадарку, каб сям'я магла чымсьці займацца, даглядаць жывёл тутэйшых.
Аднойчы пайшоў Чалавек на паляванне на досвітку і ўбачыў недалёка ў нізіне, на квітнеючым лузе з матылькамі, нейкіх дзіўных жывёл. На іх галовах тырчалі нейкія галіны. Насамрэч гэта былі туры.
Чалавек злавіў дзвюх жывёл і прывёў да сябе ў пячору.
Пазней ён прыдумаў гэтым дзіўным жывёлам назвы – Карова і Бык. Ад кароў Чалавек атрымліваў малако, гатаваў усякія смачныя стравы, а ад Быка – працяг роду і мяса.
Мінуў час, Чалавек зноў пайшоў на паляванне і ўбачыў на лясной паляце невялікіх жывёлін, з вельмі закруглёнымі рагамі і нейкай дзіўнай поўсцю.
Яны ўвесь час бякалі. Чалавек пачаў за імі ганяцца, а яны ад яго ўрассыпную. Чалавек злавіў некалькі галоў і прывёў іх да сямейнага агменю.
Пазней ён і іх назваў – Авечка і Баран.
Чалавек навучыўся з іх воўны атрымліваць пражу, выкройваць са шкуры цёплую вопратку, а таксама смачнае мяса.
І вось аднойчы вечарам вырашыў Чалавек зноў пайсці на паляванне.
Раптам ён заўважыў, што з яго хлява знікае хатняя скаціна, і вырашыў паназіраць, хто ж крадзе свойскую жывёлу.
І вось ён бачыць, як хтосьці цягне ўжо напаўжывога барана.
Чалавек кінуў у дзікага звера камень, а звер не спалохаўся, а кінуўся на Чалавека і пачаў брахаць і кусацца.
Чалавек схапіў палку і з усёй сілай ударыў дзікаму зьверу спачатку па спіне і рэбрах, а затым паміж вачэй.
Звер тут жа ўпаў на зямлю і застагнаў.
Чалавеку стала шкада жывёлу, і ён аднёс параненага звера да сябе дадому і паклаў у куце. Але на ўсякі выпадак прывязаў яго вяроўкай да каменя.
Раніцай звер ачуняў і пачаў спрабаваць вырвацца, але не тут – та было.
Чалавек яго моцна прывязаў. Звер усё скуголіў і хацеў выбрацца на волю, але ў яго нічога не атрымлівалася.
Так і застаўся ён жыць на прывязі ў гаспадарцы ў Чалавека.
Калі звер супакоіўся і стаў паслухмяным, Чалавек даў і гэтай жывёле мянушку – Сабака.
Прайшло яшчэ некалькі месяцаў.
Чалавек са сваёй сям'ёй даглядаў сваіх жывёл.
Аднойчы ён убачыў, што недалеча ад яго пячоры, каля лясной пушчы, у кустах бегаюць нейкія птахі, а самае цудоўнае, што яны не лятаюць, а бегаюць па зямлі і кудахчуць. Адзін з іх адрозніваўся ад усіх – у яго на галаве быў чырвоны фігурны хохлік.
Чалавек вырашыў злавіць гэтых дзікіх птушак, але раней ён змайстраваў для іх вальерную клетку, каб яны не ўцяклі. Калі клетка была зроблена, Чалавек пачаў лавіць птушак. Птахі апынуліся настолькі шустрымі, што ўцякалі ад Чалавека. І ён вырашыў гэтых птушак абхітрыць.
Узяў у рукі корм і пачаў іх гэтым кормам падкормліваць, але корм ён пасыпаў так, што птушкі самі ішлі ў клетцу. І вось калі ўсе птушкі зайшлі ў клетцу, дзверцы клеткі за імі і зачыніліся.
І сталі птушкі жыць у вальернай клетцы.
Пазней Чалавек і ім даў імёны: вялікай птушцы з чырвоным чубком – Певень, а астатнім – Курыца, бо яны былі невялікага памеру і ўвесь час кудахталі, а кудахталі з – за таго, што ў цемры вельмі дрэнна бачылі і стваралі, таму такі шум.
Вось так, мае маленькія сябры, і здаралася з усімі хатнімі жывёламі і птушкамі, якія жывуць, і дагэтуль у нашых падворках.
Ты ўжо ведаеш, адкуль з'явіліся каровы і быкі, авечкі і бараны, свіння і кабан, козы з казламі, куры і пеўні, і іншыя хатнія жывёлы, і птушкі.


94
 
23 часа. 23 минут.                03 сентября 1989 года.

Давно это было, мои маленькие друзья!

Когда на нашей планете Земля жили только дикие звери и росли большие растения, а в реках и озерах, морях и океанах водилось много рыбы и птицы были такие все красивые, но только дикие. И среди них жил первый Человек, вот про него и пойдёт речь в этой сказке.
В те далекие времена, чтобы как – то выжить средь диких животных и птиц, Человек нашеё для себя дом – пещеру, там он и поселился со своей семьёй, а, чтобы себя прокормить, он занимался охотой.
И вот решил Человек завести себе хозяйство, чтобы семья могла чем – то заниматься, ухаживать за животными здешними.
Однажды пошёл Человек на охоту на рассвете и увидел недалеко в низине, на цветущем лугу с бабочками, каких – то странных животных. На их головах торчали какие – то ветки. На самом деле это были туры.
Человек поймал двух животных и привел к себе в пещеру.
Позже он придумал этим дивным животным названия – Корова и Бык. От коров Человек получал молоко, готовил всякие вкусные блюда, а от Быка – продолжение рода и мясо.
Прошло время, Человек снова пошёл на охоту и увидел на лесной поляне небольших животных, с очень закругленными рогами и какой – то дивной шерстью.
Они постоянно бякали. Человек начал за ними гоняться, а они от него врассыпную. Человек поймал несколько голов и привёл их к семейному очагу.
Позже он и их назвал – Овечка и Баран.
Человек научился из их шерсти получать пряжу, выкраивать из шкуры тёплую одежду, а также вкусное мясо.
И вот однажды вечером решил Человек снова пойти на охоту.
Вдруг он заметил, что из его хлева исчезает домашняя скотина, и решил понаблюдать, кто же крадёт домашних животных.
И вот он видит, как кто – то тянет уже полуживого барана.
Человек кинул в дикого зверя камень, а зверь не испугался, а бросился на Человека и начал лаять и кусаться.
Человек схватил палку и со всей силой ударил дикому зверю сначала по спине и ребрам, а затем между глаз.
Зверь тут же упал на землю и застонал.
Человеку стало жалко животное, и он отнёс раненого зверя к себе домой и уложил в углу. Но на всякий случай привязал его верёвкой к камню.
Наутро зверь пришёл в себя и начал пытаться вырваться, но не тут – то было.
Человек его крепко привязал. Зверь все скулил и хотел выбраться на свободу, но у него ничего не получалось.
Так и остался он жить на привязи в хозяйстве у Человека.
Когда зверь успокоился и стал послушным, Человек дал и этому животному кличку – Собака.
Прошло еще несколько месяцев.
Человек со своей семьёй ухаживал за своими животными.
Однажды он увидел, что недалеко от его пещеры, возле лесной пущи, в кустах бегают какие – то птахи, а самое чудное, что они не летают, а бегают по земле и кудахчут. Один из них отличался от всех – у него на голове был красный фигурный хохолок.
Человек решил поймать этих диких птах, но прежде он смастерил для них вольерную клетку, чтоб они не удрали. Когда клетка была готова, Человек стал ловить птиц. Птицы оказались настолько шустрыми, что убегали от Человека. И он решил этих птиц обхитрить.
Взял в руки корм и стал их этим кормом подкармливать, но корм он посыпал так, что птицы сами шли в клетку. И вот когда все птицы зашли в клетку, дверца клетки за ними и захлопнулась.
И стали птицы жить в вольерной клетке.
Позже Человек и им дал имена: большой птице с красным хохолком – Петух, а остальным – Курица, так как они были небольшого размера и постоянно кудахтали, а кудахтали из – за того, что в темноте очень плохо видели и создавали, поэтому такой шум.
Вот так, мои маленькие друзья, и случалось со всеми домашними животными и птицами, которые живут, и по сей день в наших подворьях.
Ты уже знаешь, откуда появились коровы и быки, овечки и бараны, свинья и кабан, козы с козлами, куры и петухи, и другие домашние животные, и птицы.


95
*********************************************
Душа баліць і разрываецца.
*********************************************

Душа баліць і разрываецца,
І часта стала біцца сэрца ад смутку –
Пад ясным месяцам і зоркамі
Сумуюць два сэрцайкі пажылых.

Смуткуюць два сэрцайкі
Пра дзяцей і ўнукаў сваіх
І ў думках старых спачуванне
Аб тых, каго выкармілі і выгадавалі.

Душа баліць і разрываецца,
І на душы зноў сум,
Калі каго – то мы губляем.

Пачатак: 07 снежня 1989 гады.                Час: 15 гадзін 30 хвілін.


95
*********************************************
Душа болит и разрывается.
*********************************************

Душа болит и разрывается,
И часто стало биться сердце от печали –
Под ясной луною и звёздами
Грустят два сердечка пожилых.

Печалятся два сердечка
О детях и внуках своих –
И в мыслях стариковских состраданье
О тех, кого вскормили и взрастили.

Душа болит и разрывается,
И на душе опять грусть,
Когда кого – то мы теряем.

Начало: 07 декабря 1989 года.                Время: 15 часов 30 минут.


96
********************************************
Свіст пачула пад акном.
********************************************

Свіст пачула пад акенцем...
Любімая прыгажуня мая,
Што ж у адзіноце сядзіш
Дома ля акна расчыненага?
Выходзі, любая, у двор,
Разам пойдзем мы гуляць –
Дыхаць свежым паветрам вячэрнім – начным,
Па чыстым бульварам і скверам,
Па прыбраным алеям у парках,
Па праспектам, вуліцам і завулкам.

Пачатак: 09 снежня 1989 гады.                Час: 19 гадзін 19 хвілін.


96
********************************************
Свист услышала под окном.
********************************************

Свист услышала под окном…
Любимая красавица моя,
Что ж в одиночестве сидишь
Дома у окна раскрытого?
Выходи, дорогая, во двор,
Вместе пойдём мы гулять –
Дышать свежим воздухом вечерним – ночным,
По чистым бульварам и скверам,
По убранным аллеям в парках, 
По проспектам, улицам и переулкам.

Начало: 09 декабря 1989 года.                Время: 19 часов 19 минут.


97
*****************************************
Пах духмяных кветак.
*****************************************

Пахнуць духмяныя травы,
Пахнуць валасы кветкамі.
Пахнуць водарам боскім
Кветкі, што прынёс цябе я зараз.

Вось цябе, Багіня мая,
Кветкі палявыя, лугавыя, духмяныя –
Васількі блакітныя, як колер тваіх вачэй,
Рамонкі, як колер тваіх валасоў і павек.

І пры гэтым я прынёс цябе
Ружы – ружы дзікія, як губы пунсовыя твае.
Ты бярэш усе кветкі, прыціскаеш да грудзей –
З пацалункам гарачым і пяшчотным.
І ўдваіх мы ідзем шчаслівыя гуляць,
З водарам духмяных кветак.

Пачатак: 13 снежня 1989 гады.                Час: 13 гадзін 03 хвіліны.


97
*****************************************
Запах душистых цветов.
*****************************************

Пахнут душистые травы,
Пахнут волосы цветами.
Пахнут божественным ароматом
Цветы, что принес тебе я сейчас.

Вот тебе, Богиня моя,
Цветы полевые, луговые, душистые –
Васильки голубые, как цвет твоих глаз,
Ромашки, как цвет твоих волос и ресниц.

И при этом я принёс тебе
Розы – розы дикие, как губы алые твои.
Ты берёшь все цветы, прижимаешь к груди –
С поцелуем страстным и нежным.
И вдвоём мы гулять идём счастливые,
С ароматом душистых цветов.

Начало: 13 декабря 1989 года.                Время: 13 часов 03 минуты.


98
*********************
Тутэйшыя...
*********************

Бацькоўская зямля тутэйшая,
Тутэйшыя тут людзі жывуць.
З залацістымі палямі тутэйшымі,
Тутэйшыя сады і агароды квітнеюць.
Блакітныя тутэйшыя азёры,
Тутэйшыя сажалкі з лілеямі белымі.
Тутэйшыя сяброўкі і сябры,
Браты, сястра, сваякі і блізкія.
Тутэйшая зара з салаўём спяваюцчым,
Тутэйшый вечар з начамі і месяцам з зоркамі.
Тутэйшая мая хаткак, прыбраная прасторная,
З бярозавымі гаямі, дубровамі, лясамі.
Тутэйшая Спадчына нашых дзядоў і бацькоў з маці,
Тутэйшыя быліны, паданні, легенды складаюцца.
Тутэйшыя вершы і песні пішуцца, спяваюцца
Аб краі родным, аб Белай Русі.
Тутэйшыя куткі з цеплынёй сустракаюць усіх,
Птушкі выдатныя песні спяваюць.
Тутэйшыя Цэрквы і Храмы Гасподнія.
Усіх запрашаюць у госці да сябе –
Тутэйшы мой край квітнеючы, цудоўны, хараслівы.

Пачатак: 17 снежня 1989 гады.                Час: 09 гадзін 37 хвілін.


98
*********************
Здешние...
*********************

Родительская земля здешняя,
Здешние здесь люди живут.
С золотистыми полями здешними,
Здешние сады и огороды цветут.
Голубые здешние озёра,
Здешние пруды с лилиями белыми.
Здешние подруги и друзья,
Братья, сестра, родственники и близкие.
Здешняя заря с соловьём поющим,
Здешние вечера с ночами и луной со звёздами.
Здешний мой домик, прибранный просторный,
С берёзовыми рощами, дубравами, лесами.
Здешнее Наследие наших дедов и отцов с матерями,
Здешние былины, сказанья, легенды слагаются.
Здешние стихи и песни пишутся, поются
О крае родимом, о Белой Руси.
Здешние уголки с теплотой встречают всех,
Птицы прекрасные песни поют.
Здешние Церкви и Храмы Господние
Всех приглашают в гости к себе –
Здешний мой край цветущий, чудесный, прекрасный.

Начало: 17 декабря 1989 года.                Время: 09 часов 37 минут.


Рецензии