Працяг зборн к верша прозы продолжение сборник сти

ЗБОРНІК
ВЕРШАЎ І ПРОЗЫ
               «Мінулае ХХ стагоддзе»
(1983 – 1999 г. г.)
Мiнск – 2021 г.

Павел В. Ладохо
СБОРНИК
СТИХОВ И ПРОЗЫ
              «Ушедший ХХ век»
(1983 – 1999 г. г.)
Минск – 2021 г.




1987 год

52. (0). З дзяцінства на зоркі гляджу… Пачатак: 09 ліпеня 1987 гады. Час: 09 гадзін 00 хвілін.
53. (1). З добрай раніцай! Пачатак: 17 ліпеня 1987 гады. Час: 19 гадзін 19 хвілін.
54. (2). Летні дожджык. Пачатак: 23 ліпеня 1987 гады. Час: 23 гадзіны 23 хвіліны.
55. (3). Імчыцца белае жарабя… Пачатак: 29 ліпеня 1987 года. Час: 19 гадзін 09 хвілін.
56. (4.). Дзяўчынка. Пачатак: 30 ліпеня 1987 гады. Час: 17 гадзін 30 хвілін.
57. (5). Ружа чырвоная. (Песня) Пачатак: 11 снежня 1987 года. Час: 11 гадзін 17 хвілін.
58. (6). Край... Пачатак: 17 снежня 1987 года. Час: 17 гадзін 37 хвілін.
59. (7). Трывога /Боль/. Пачатак: 09 студзеня 1987 гады. Час: 21 гадзіну. 15 хвілін.
60. (8). Развітанне. Пачатак: 17 студзеня 1987 гады. Час: 23 гадзіны. 17 хвілін.
61. (9). О, дзівосная Зямля... Пачатак: 09 сакавіка 1987 года. Час: 09 гадзін. 33 хвіліны.
62. (10). Ліст сястры. Пачатак: 07 ліпеня 1987 гады. Час: 11 гадзін. 00 хвілін.
63. (11). Квітнеючы бэз каля акенца. Пачатак: 07 ліпеня 1987 гады. Час: 11 гадзін. 27 хвілін.
64. (12). Адгрымела маланка з ліўнем… Пачатак: 07 ліпеня 1987 года. Час: 11 гадзін. 57 хвілін.
65. (13). На досвітку... Пачатак: 17 ліпеня 1987 года. Час: 15 гадзін. 15 хвілін.
66. (14). Голас які спявае далікатны… Пачатак: 17 ліпеня 1987 гады. Час: 17 гадзін. 37 хвілін.
67. (15). Полацк. Пачатак: 27 ліпеня 1987 гады. Час: 07 гадзін. 27 хвілін.
68. (16). Крыштальныя куфлі. Пачатак: 29 ліпеня 1987 гады. Час: 19 гадзін. 19 хвілін.
69. (17). Палеская зямля. Пачатак: 29 ліпеня 1987 гады. Час: 19 гадзін. 39 хвілін.
70. (18). Мужчына і жанчына... Пачатак: 30 ліпеня 1987 года. Час: 17 гадзін. 37 хвілін.
71. (19). Маё жыццё. Пачатак: 30 ліпеня 1987 гады. Час: 19 гадзін. 33 хвіліны.
72. (20). Бацькоўская пяшчота. Пачатак: 31 ліпеня 1987 гады. Час: 13 гадзін. 37 хвілін.
73. (21). Начная зорная зара. Пачатак: 29 снежня 1987 гады. Час: 15 гадзін. 13 хвілін.
74. (22). На світанку вячэрняй. Пачатак: 30 снежня 1987 гады. Час: 23 гадзіны. 03 хвіліны.


1987 год

52.  (0). С детства на звёзды смотрю… Начало: 09 июля 1987 года. Время: 09 часов 00 минут.
53. (1). С добрым утром! Начало: 17 июля 1987 года. Время: 19 часов 19 минут.
54. (2). Летний дождик. Начало: 23 июля 1987 года. Время: 23 часа 23 минуты.
55. (3). Мчится белый жеребёнок… Начало: 29 июля 1987 года. Время: 19 часов 09 минут.
56. (4.). Девчонка. Начало: 30 июля 1987 года. Время: 17 часов 30 минут.
57. (5). Роза красная. (Песня) Начало: 11 декабря 1987 года. Время: 11 часов 17 минут.
58. (6). Край… Начало: 17 декабря 1987 года. Время: 17 часов 37 минут.
59. (7). Тревога /Боль/. Начало: 09 января 1987 года. Время: 21 час. 15 минут.
60. (8). Прощание. Начало: 17 января 1987 года. Время: 23 часа. 17 минут.
61. (9). О, дивная Земля… Начало: 09 марта 1987 года. Время: 09 часов. 33 минуты.
62. (10). Письмо сестре. Начало: 07 июля 1987 года. Время: 11 часов. 00 минут.
63. (11). Цветущая сирень около окна. Начало: 07 июля 1987 года. Время: 11 часов. 27 минут.
64. (12). Отгремела молния с ливнем… Начало: 07 июля 1987 года. Время: 11 часов. 57 минут.
65. (13). На рассвете… Начало: 17 июля 1987 года. Время: 15 часов. 15 минут.
66. (14). Голос поющий нежный… Начало: 17 июля 1987 года. Время: 17 часов. 37 минут.
67.(15). Полоцк. Начало: 27 июля 1987 года. Время: 07 часов. 27 минут.
68. (16). Хрустальные бокалы. Начало: 29 июля 1987 года. Время: 19 часов. 19 минут.
69. (17). Полесская земля. Начало: 29 июля 1987 года. Время: 19 часов. 39 минут.
70. (18). Мужчина и женщина… Начало: 30 июля 1987 года. Время: 17 часов. 37 минут.
71. (19). Моя жизнь. Начало: 30 июля 1987 года. Время: 19 часов. 33 минуты.
72. (20). Родительская нежность. Начало: 31 июля 1987 года. Время: 13 часов. 37 минут.
73. (21). Ночная звёздная заря. Начало: 29 декабря 1987 года. Время: 15 часов. 13 минут.
74. (22). На заре вечерней. Начало: 30 декабря 1987 года. Время: 23 часа. 03 минуты.


52
************************************************
З дзяцінства на зоркі гляджу...
************************************************

З дзяцінства на зоркі гляджу,
На неба месяцовае вячэрняе,
Седзячы ў летняй альтанцы.
Вершы і песні пішу, калі мне было дзевяць гадоў,
Гляджу я на зоркі з месяцам,
І так добра на душы –
А заўтра, магчыма, стану вялікім паэтам Зямлі...

Пачатак: 09 ліпеня 1987 гады.                Час: 09 гадзін 00 хвілін.


52
************************************************
С детства на звёзды смотрю…
************************************************

С детства на звёзды смотрю,
На небо вечернее лунное,
Сидя в беседке летней.
Стихи и песни пишу, когда было девять лет мне,
Смотрю я на звёзды с луною,
И так хорошо на душе –
А завтра, быть может, стану великим поэтом Земли…

Начало: 09 июля 1987 года.                Время: 09 часов 00 минут.


53
********************************
З добрай раніцай!
********************************

З добрай раніцай, планета Зямля!
З добрай раніцай, лясы і лугі!
Добрай раніцы, рэкі і азёры,
Суткам і добраму году.

Добрай раніцы мы скажам хлебу,
Добрай раніцы, сцяжынкі і палі.
Добрай раніцы, бацькоўскі дом,
Дзе з табой нарадзіліся мы.

З добрай раніцай, мама і тата,
З добрай раніцай, дзеці Зямлі.
З добрай раніцай, бабуля і дзед,
І ўсе сябры, родныя і блізкія.

Добрай раніцы мы скажам школе,
Добрай раніцы, сшыткі і ручкі.
Добрай раніцы, настаўнікі і вучні,
З добрай раніцай, навучальныя дні.

З добрай раніцай, сонейка яснае, цёплае.
Добрай раніцы, хутара, вёскі, горада.
З добрай раніцай, народ зямны,
А космасу скажам: добрай ночы.

З добрай раніцай, квітнеючыя кветкі і дрэвы,
З добрай раніцай, звяры лясныя і птушкі пеўчыя.
Добрай раніцы, ручаі і лагуны,
А месяцу і зоркам скажам: дабранач.

Пра раніцу добрую песні, вершы складаюць і спяваюць – звонка гуча,
Добрай раніцы сустракае блакітнае неба светлае.
З добрай раніцай, поры года:
Зіме – снежнай, вясне – цёплай, маляўнічай,
Лету – гарачага і яснага, восені – ураджайнай, маркотнай і дажджлівай –
І напрыканцы ўсе мы разам скажам:
Добрай раніцы, планета Зямля!

Пачатак: 17 ліпеня 1987 гады.                Час: 19 гадзін 19 хвілін.


53
********************************
С добрым утром!
********************************

С добрым утром, планета Земля!
С добрым утром, леса и луга!
Доброе утро, реки и озёра,
Суткам и добраму году.

Доброе утро мы скажем хлебу,
Доброе утро, тропинки и поля.
Доброе утро, родительский дом,
Где с тобой родились мы.

С добрым утром, мама и папа,
С добрым утром, дети Земли.
С добрым утром, бабушка и дед,
И все друзья, родные и близкие.

Доброе утро мы скажем школе,
Доброе утро, тетради и ручки.
Доброе утро, учителя и ученики,
С добрым утром, учебные дни.

С добрым утром, солнышко ясное, тёплое.
Доброе утро, хутора, деревни, города.
С добрым утром, народ земной,
А космосу скажем: доброй ночи.

С добрым утром, цветущие цветы и деревья,
С добрым утром, звери лесные и птицы певчие.
Доброе утро, ручьи и лагуны,
А луне и звёздам скажем: спокойной ночи.

Про утро доброе песни, стихи слагают и поют – звонко звуча,
Доброе утро встречает голубое небо светлое.
С добрым утром, времена года:
Зиме – снежнай, весне – тёплай, красочной,
Лету – жаркому и ясному, осени – урожайной, унылой и дождливой–
И напоследок все мы вместе скажем:
Доброе утро, планета Земля!

Начало: 17 июля 1987 года.                Время: 19 часов 19 минут.


54
****************************
Летні дожджык.
****************************

Летні дожджык капае, капае,
Палівае палі хлебныя і квітнеючыя лугі.
Пасля гарачай пары года
Дождж летні ўсё ідзе, ідзе.

А назаўтра досвіткам,
Пасля дажджу і расы,
Ізноў такуюць, ізноў такуюць глушцы, глушцы,
І смяецца ў промнях сонейка яснае, яснае.

У нябёсах лётаюць ластаўкі, стрыжы,
Высока ў паднябессі – высока, высока.
І ў акенца маё гулліва
Зазірне цёплае, прамяністае, яснае сонейка.

І светла вакол і выдатна
Пасля дажджу ліпеньскага летняга.
Паветрам чыстым дыхаецца,
Свежым, свежым летнім.

І народ Зямлі ўдзячны
Дожджыку летняму – летняму мірнаму,
Які асвяжыў планету Зямля.

Пачатак: 23 ліпеня 1987 гады.                Час: 23 гадзіны 23 хвіліны.


54
****************************
Летний дождик.
****************************

Летний дождик капает, капает,
Поливает поля хлебные и цветущие луга.
После жаркой погодной поры года
Дождик летний всё идёт, идёт.

А назавтра на рассвете,
После дождика и росы,
Вновь токуют, вновь токуют глухари, глухари,
И смеётся в лучах солнышко ясное, ясное.

В небесах летают ласточки, стрижи,
Высоко в поднебесьях – высоко, высоко.
И в окошко моё игриво
Заглянет тёплое, лучистое, ясное солнышко.

И светло вокруг и прекрасно
После дождика июльского летнего.
Воздухом чистым дышится,
Свежим, свежим летним.

И народ Земли благодарен
Дождику летнему – летнему мирному,
Который освежил планету Земля.

Начало: 23 июля 1987 года.                Время: 23 часа 23 минуты.


55
*******************************************
Імчыцца белае жарабя.
*******************************************

Імчыцца белае жарабя
Па стэпі, па полі.
Імчыцца, імчыцца ён за мамай
Па прасторах мірным.
Ведае, ведае жарабя, што дапаможа мама
Ад нягод, пошасцяў і бед –
Маці радзімая, маці радзімая – мілая.

Пачатак: 29 ліпеня 1987 гады.                Час: 19 гадзін 09 хвілін.


55
*******************************************
Мчится белый жеребёнок…
*******************************************

Мчится белый жеребёнок
По степи, по полю.
Мчится, мчится он за мамой
По просторам мирным.
Знает, знает жеребёнок, что поможет мама
От невзгод, напастей и бед –
Мать родимая, мать родимая – милая.

Начало: 29 июля 1987 года.                Время: 19 часов 09 минут.


56
********************
Дзяўчынка.
********************

Каханая дзяўчынка мая,
Ты што засумавала, седзячы на ганку?
Ні аб чым не шкадуй, ні аб чым,
Хоць ты ведаеш, што дзяцінства прайшло
І наступіць тваё дарослае жыццё.

Дзяўчынка каханая – каханая,
Ты шчасце знойдзеш хутка,
З каханым сустрэчу прызначыш
Пад вечар ціхі, цудоўны
У скверы ці на набярэжнай рэчкі.
Твой ненаглядны скажа:
«Як чароўная мілая,
Цудоўная прыгажуня мая!»
І твой каханы табой захоплены.

Дзяўчынка, каханая дзяўчынка,
Ты ўся ў марах сваіх.
А можа, жыццё сваё са мной звязаць вырашыла,
Каханая мая, сонейка,
Праз некалькі год…

Дзяўчынка, дзяўчынка каханая,
Ты станеш маці нашых дзяцей,
А я – кіраўніком агменю сямейнага.
Пялёнкі сціраць, дзяцей купаць,
Сына і дачку, а можа, трайнят –
Ты будзеш дарыць, і несці матчыну ласку і цяпло,
А я, як змагу, – сямейнае шчасце захоўваць і берагчы.
Але пры гэтым буду жонцы і дзецям будучыняй дапамагаць,
Каханай дзяўчынцы, каханай жанчыне, маці – адзінай.

Пачатак: 30 ліпеня 1987 гады.                Час: 17 гадзін 30 хвілін.


56
********************
Девчонка.
********************

Любимая девчонка моя,
Ты что загрустила, сидя на крылечке?
Ни о чем не жалей, ни о чём,
Хоть ты знаешь, что детство прошло
И наступит твоя взрослая жизнь.

Девчонка любимая – любимая,
Ты счастье найдёшь скоро,
С любимым встречу назначишь
Под вечер тихий, прекрасный
В сквере иль на набережной речки.
Твой ненаглядный скажет:
«Как очаровательна милая,
Прелестная красавица моя!»
И твой любимый тобой восхищён.

Девчонка, любимая девчонка,
Ты вся в мечтах своих.
А может, жизнь свою со мной связать решила,
Любимая моя, солнышко,
Через несколько лет…

Девчонка, девчонка любимая,
Ты станешь матерью наших детей,
А я – главою очага семейного.
Пеленки стирать, детей купать,
Сына и дочку, а может, тройнят –
Ты будешь дарить, и нести материнскую ласку и тепло,
А я, как смогу, – семейное счастье хранить и беречь.
Но при этом буду супруге и детям будущим помогать,
Любимой девчонке, любимой женщине, матери – единственной.

Начало: 30 июля 1987 года.                Время: 17 часов 30 минут.


57
*************************
Ружа чырвоная. (Песня)
*************************

Ружа чырвоная мая,
Як любімая сяброўка,
У адзіноце квітнееш
І ўсё чакаеш каханага.

О, жаданая мая –
Ружа чырвоная,
Не сумуй ты, не сумуй,
Адшукаецца каханы.

Лепш успомні тую песню,
Што салоўйка спяваў пра цябе,
І сама ты не заўважыш,
Як цябе возьме
На рукі, твой ненаглядны.

І прыцісне да грудзі сваёй
Пяшчотна, пяшчотна, пяшчотна
Ружу – ружу чырвоную, сваю прыгажуню.

Пачатак: 11 снежня 1987 гады.                Час: 11 гадзін 17 хвілін.


57
*************************
Роза красная. (Песня)
*************************

Роза красная моя,
Как любимая подруга,
В одиночестве цветёшь
И всё ждёшь любимого.

О, желанная моя –
Роза красная,
Не грусти ты, не грусти,
Сыщется любимый.

Лучше вспомни песню ту,
Что соловушка пел о тебе,
И сама ты не заметишь,
Как тебя возьмёт
На руки твой ненаглядный.

И прижмёт к груди своей
Нежно, нежно, нежно
Розу – розу красную, красавицу свою.

Начало: 11 декабря 1987 года.                Время: 11 часов 17 минут.


58
****************
Край…
****************

Край мой родны, край,
Будзь да ўсіх ветлівы і ўтульны –
Да ўсіх, хто прыязджае прыгажосцю тваёй захапіцца.

Край мой родны, край,
Дзе песні салаўі спяваюць.

Край мой родны, край,
Ты сустракаеш мяне з дальняй дарогі.

Край мой родны, край,
З блакітнымі азёрамі і бурлівымі рэкамі.

Край мой родны, край,
Тут шумяць бярозавыя гаі і дубровы.

Край мой родны, край,
Дабрынёй шчодры.

Пачатак: 17 снежня 1987 гады.                Час: 17 гадзін 37 хвілін.


58
****************
Край…
****************

Край мой родной, край,
Будь ко всем приветлив и уютен –
Ко всем, кто приезжает красотой твоей восхититься.

Край мой родной, край,
Где песни соловьи поют.

Край мой родной, край,
Ты встречаешь меня с дальней дороги.

Край мой родной, край,
С голубыми озёрами и бурлящими реками.

Край мой родной, край,
Здесь шумят берёзовые рощи и дубравы.

Край мой родной, край,
Добротою щедр.

Начало: 17 декабря 1987 года.                Время: 17 часов 37 минут.


59
@@@@@@@@@@@@@@@
Трывога / Боль/.
@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 09 студзеня 1987 года.                Час: 21 гадзіну. 15 хвілін.

Зарасла сцяжынка лебядою, палыном,
Апусцелі хутара і вясковыя хаты.
Наступіла мёртвая цішыня – цішыня
З чорнымі хмарамі над роднымі краямі –
Трывога прыйшла ў душы з болем.
Аканіцы забітыя крыж – накрыж,
Апусцелі абжытыя прыгожыя хаты.
Паляцелі птушкі з трывожных краёў,
Забруджаных пылам чорнай
І кіслотнымі дажджамі з нябёсаў.
Хай і дождж з нябёсаў капае чысты,
Але не можа ён абмыць ўсю адразу зямлю
Ад чорнай пылу і радыяцыі,
Якая прыляцела нечакана
З недалёкага суседняй дзяржавы.
Боль прыйшла ў кожную сям'ю
Беларускай дзяржавы.
І прыйдзецца адсяляцца з выдатных месцін, куткоў родных
У іншыя краі Радзімы невялікі нашай,
І спрабаваць там абжыцца і прывыкнуць – жыць.
І баліць сэрца і душа
За Айчыну – мацінку сваю,
Што цяпер будуць нараджацца дзеці
З пабочнымі сімптомамі і хваробамі,
Якіх потым назавуць чарнобыльскімі.
Трывожыцца сэрца маё
За будучую нацыю беларускай зямлі,
За родныя атручаныя землі,
За прыроднае багацце і нетры,
І водныя рэсурсы – рэк і азёр блакітных.
Але я ведаю толькі адно,
Што народ беларускі выжыве
Пасля гэтай трагедыі зямной,
Якая пакалечыла многія душы людскія,
І зноў беларускія землі стануць
Прыгожымі і ўтульнымі для ўсіх нацый,
Але асабліва тутэйшых грамадзян дзяржавы – Белая Русь…


59
@@@@@@@@@@@@@@@
Тревога /Боль/.
@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 09 января 1987 года.                Время: 21 час. 15 минут.

Заросла тропинка лебедой, полынью,
Опустели хутора и деревенские дома.
Наступила мертвая тишина – тишина
С чёрными тучами над родными краями –
Тревога пришла в души с болью.
Заколочены ставни крест – накрест,
Опустели обжитые красивые дома.
Улетели птицы с тревожных краёв,
Загрязнённых пылью черной
И дождями кислотными с небес.
Пусть и дождь с небес капает чистый,
Но не может он омыть всю сразу Землю
От чёрной пыли и радиации,
Которая прилетела нежданно
Из недалекого соседнего государства.
Боль пришла в каждую семью
Белорусского государства.               
И придётся отселяться с прекрасных мест, уголков родных
В другие края Родины небольшой нашей,
И пытаться там обжиться и привыкнуть – жить.
И болят сердце и душа
За Отчизну – матушку свою,
Что теперь рождаться будут дети
С побочными симптомами и болезнями,
Которых потом назовут чернобыльскими.
Тревожится сердце моё
За будущую нацию белорусской земли,
За родные отравленные земли,
За природное богатство и недра,
И водные ресурсы – рек и озёр голубых.
Но я знаю только одно,
Что народ белорусский выживет
После этой трагедии земной,
Которая искалечила многие души людские,
И опять белорусские земли станут
Красивыми и уютными для всех наций,
Но особенно здешних граждан государства – Белая Русь…


60
@@@@@@@@@@@@@
Развітанне.
@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 17 студзеня 1987 года.                Час: 23 гадзіны. 17 хвілін.

Адлятаюць ад нас нашы гады маладыя,
Песні з музыкай, вершы і аповесці і іншае.
Тое, што калісьці было створана тутэйшым народам,
Прыйдзецца пакінуць у мінулым і адысці,
І развітацца з усімі, на жаль.
Непрыкметна пастарэлі мы з вамі.
Маршчынамі твары нашы пакрыліся,
А галовы пасярэбрыліся,
Часцей мы хварэем, і згасаюць
Нашы душы і сэрца.
Развітваемся, развітваемся, сябры і сяброўкі,
Сваякі, блізкія, дарагія, сардэчныя.
Сыходжу ад усіх Вас, забіраюць мяне ў іншы свет.
Госпадзе, а калі правініўся нехта іншы –
Зямля ці агонь зямны.
І напрыканцы скажу я ўсім людзям Зямлі:
Часцей хадзіце ў Храмы і Царкве Гасподнія,
Каб запаліць свечку перад абразом, на каленях пастаяць,
Папрасіць Святую Дзеву Марыю і Госпада Усемагутнага
Ачысціць ад нашых грахоў і нячыстай сілы
І прыняць пакінуты душы зямныя
Да сабе бліжэй – Богу.


60
@@@@@@@@@@@@@
Прощание.
@@@@@@@@@@@@@
Начало: 17 января 1987 года.                Время: 23 часа. 17 минут.

Улетают от нас наши годы молодые,
Песни с музыкой, стихи и повести и прочее.
То, что когда – то было создано здешним народом,
Придётся оставить в прошлом и отойти,
И проститься со всеми, увы.
Незаметно постарели мы с Вами.
Морщинами лица наши покрылись,
А головы посеребрились,
Чаще мы болеем, и угасают
Наши души и сердца.
Прощаемся, прощаемся, друзья и подруги,
Родственники, близкие, дорогие, сердечные.
Ухожу от всех Вас, забирают меня в мир иной.
Господи, а если провинился кто – то другой –
Земля или костёр земной.
И напоследок скажу я всем людям Земли:
Чаще ходите в Храмы и Церкви Господние,
Чтоб зажечь свечку перед иконой, на коленях постоять,
Попросить Святую Деву Марию и Господа Всемогущего
Очистить от наших грехов и нечистой силы
И принять покинувшие души земные
К себе поближе – Богу.   


61
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
О, дзівосная Зямля…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 09 сакавіка 1987 года.                Час: 09 гадзін. 33 хвіліны.

О, дзівосная Зямля,
З беларускімі напевамі,
Палескімі лясамі, гаямі і дубровамі,
З сажалкамі і раўчукамі, і рэкамі бурлівых,
Якія цякуць па роднай, дзівоснай Зямлі…
О, дзівосная Зямля,
Беларуская краіна,
З блакітнымі азёрамі і птушкамі спяваюць,
Якія лётаюць над прыгожай Зямлёй
І мілуюць, і фарбуюць краю, дзівоснай Зямлі…
О, дзівосная Зямля,
Віцебшчына і Міншчына,
Брэстчына і Гродзеншчына,
І Гомельшчына з Магілёўшчынай,
Гэта радзіма, гэта наша дзівосная Зямля…
О, дзівосная Зямля –
Спадчына пышнае,
Якая пакінута продкамі для нас.
Няхай і была перакапана капытамі чужынцаў,
Але ўсё роўна яна дзівосная, мацінка Зямля, Святая Белая Русь…


61
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
О, дивная Земля…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 09 марта 1987 года.                Время: 09 часов. 33 минуты.

О, дивная Земля,
С белорусскими напевами,
Полесскими лесами, рощами и дубравами,
С прудами и ручейками, и реками бурлящими,
Которые текут по родной, дивной Земле…
О, дивная Земля,
Белорусская страна,
С голубыми озёрами и птицами поющими,
Которые летают над прекрасной Землёй
И милуют, и красят края, дивной Земли…
О, дивная Земля,
Витебщина и Минщина,
Брестчина и Гродненщина,
И Гомельщина с Могилевщиной,
Это Родина, это наша дивная Земля…
О, дивная Земля –
Наследие великолепное,
Которое оставлено предками для нас.
Пусть и была изрыта копытами чужаков,
Но всё равно она дивная, матушка Земля, Святая Белая Русь…


62
@@@@@@@@@@@@@@@
Ліст сястры.
@@@@@@@@@@@@@@@
/З цыклу прысвечанай С. В. Ладохо/
Пачатак: 07 ліпеня 1987 года.                Час: 11 гадзін. 00 хвілін.

Прывітанне, мой Бацькоўскі дом!
Прывітанне ўсім, хто ў ім жыве!
Скажу: "Прывітанне!" братам старэйшым і малодшым,
А дарагой сястры адзінай
Асаблівы прывітанне ад малодшага браціка.
Пішу табе, сястрычка, ліст,
Калі сады першыя плады даюць.
"Як у цябе, сястрычка родная,
Настрой і Здароўе?
Сумуеш, напэўна, без мяне,
Дарагога малодшага браціка.
Мілая, дарагая сястрычка,
Як у цябе сямейныя адносіны?
Усё добра – я ведаю, ты казала заўсёды.
Мне вельмі шкада, што мы з табой даўно не бачыліся.
Напэўна, дзяцей нарадзіла, і яны паволі растуць.
Пойдуць хутка ў яслі і дзіцячыя сады,
А затым у школу, у першы клас.
Сканчаю, сястра, ліст табе,
Калі ў двор прыйшла ўжо белая зіма.
Даруй за доўгі ліст мой,
Але ў ім не сказана многае:
Пра мяне і пра жыццё маёй школьнай наогул.
І напрыканцы, як заўсёды, хачу табе пажадаць:
Здароўя моцнага табе і ўсёй тваёй сям'і,
Быць лагоднай і сардэчнай і каб магла зразумець
Нас, братоў старэйшых і малодшых.
Поспехаў і поспехаў у жыцці тваёй і дзяцей,
І хай цябе Гасподзь захоўвае шмат – шмат гадоў,
І свеціць сонца над табой і над сям'ёй тваёй,
І свету ў Вашым доме, і згоды з дабрабытам
Жадае цябе, любімая, адзіная мая сястрычка,
Брат твой дарагі, любімы, малодшы,
І, вядома, да новай сустрэчы".


62
@@@@@@@@@@@@@@@
Письмо сестре.
@@@@@@@@@@@@@@@
/Из цикла посвящённой С.В. Ладохо/
Начало: 07 июля 1987 года.                Время: 11 часов. 00 минут.

Привет, мой Отчий дом!
Привет всем, кто в нём живёт!
Скажу: «Привет!» братьям старшим и младшим,
А дорогой сестре единственной
Особый привет от братика младшего.
Пишу тебе, сестричка, письмо,
Когда сады первые плоды дают.
«Как у тебя, сестричка родная,
Настроение и здоровье?
Скучаешь, наверное, без меня,
Дорогого братика младшего.
Милая, дорогая сестричка,
Как у тебя семейные отношения?
Все хорошо – я знаю, ты говорила всегда.
Мне очень жаль, что мы с тобой давно не виделись.               
Наверное, детей родила, и потихоньку они растут.
Пойдут скоро в ясли и детские сады,
А затем в школу, в первый класс.
Заканчиваю, сестра, письмо тебе,
Когда во двор пришла уже белая зима.
Прости за долгое письмо моё,
Но в нём не сказано многое:
Обо мне и о жизни моей школьной вообще.
И напоследок, как всегда, хочу тебе пожелать:
Здоровья крепкого тебе и всей твоей семье,
Быть добродушной и сердечной и чтоб могла понять
Нас, братьев старших и младших.
Удачи и успехов в жизни твоей и детей,
И пусть тебя хранит Господь много – много лет,
И светит солнце над тобой и над семьёй твоей,
И мира в доме Вашем, и согласия с благополучием
Желает тебе, любимая, единственная моя сестричка,
Брат твой дорогой, любимый, младший,
И, конечно, до новой встречи».


63
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Квітнеючая бэз каля акенца.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/З цыклу, прысвечанага С. В. Ладохо/
Пачатак: 07 ліпеня 1987 года.                Час: 11 гадзін. 27 хвілін.

Квітнеючая бэз каля акенца расце,
А ты мне родная казку на ноч распавядаеш
Пра белых лебедзяў і каршуна.
Водар бэзу – у пакоі вячэрняй.
Заснуў пад гэтую казку я,
А ты легла побач, каля мяне,
Адзіная сястра Святлана,
Бялявая, з шэра – блакітнымі вачыма,
Багіня, шчаслівая, каханая.
І вось надышоў світанак, абмыеш ты мяне,
Накорміш ежай смачнай і сытнай.
А потым мы пойдзем гуляць
Па гарадскіх вуліцах чыстым
Сталіцы нашай Радзімы цудоўнай.
Зойдзем у кінатэатр і пасядзім у кафэ,
Трошкі пагаворым
І ўспомнім аб выдатным,
Аб убачаным на гарадскіх праспектах і бульварах.
Але шкада, што даводзіцца расставацца з табой,
Купіш на дарожку гасцінцаў мне
І скажаш напрыканцы: не сумую, мой родны,
І да новых сустрэч з новымі падарожжамі.


63
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Цветущая сирень около окна.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/Из цикла, посвященного С.В. Ладохо/
Начало: 07 июля 1987 года.                Время: 11 часов. 27 минут.

Цветущая сирень около окна растёт,
А ты мне родная сказку на ночь рассказываешь
Про лебедей белых и коршуна.
Аромат сирени – в комнате вечерней.
Уснул под эту сказку я,
А ты легла рядом, около меня,
Единственная сестра Светлана,
Белокурая, с серо – голубыми глазами,
Богиня, счастливая, любимая.
И вот настал рассвет, умоешь ты меня,
Накормишь едой вкусной и сытной.
А потом мы пойдём гулять
По городским улицам чистым
Столицы нашей Родины прекрасной.
Зайдём в кинотеатр и посидим в кафе,
Немножко поговорим
И вспомним о прекрасном,
Об увиденном на городских проспектах и бульварах.
Но жаль, что приходится расставаться с тобой,
Купишь на дорожку гостинцев мне
И скажешь напоследок: не скучай, родной мой,
И до новых встреч с новыми путешествиями.


64
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Адгрымела маланка з ліўнем…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/З цыклу, прысвечанага С. В. Ладохо/
Пачатак: 07 ліпеня 1987 года.                Час: 11 гадзін. 57 хвілін.

Адгрымела маланка з ліўнем
Ў гаі бярозавым каханай,
Дзе звычайна мы сустракаліся
З роднай сястрычкай дарогай.
У тых месцах выдатных
Вее цеплынёй, утульнасцю.
Ніколі там не бывала сумна і сумна,
Хай і дождж прайшоў, і маланка адгрымела
У бярозавым краі, дзе мы сустракаемся
З адзінай мілай роднай сястрычкай, –
Ў гаі бярозавым салаўінай.
І не хочацца нам сыходзіць з гаі прыгожай.
Але, на жаль, сыходзіць дзень,
І мы пойдзем з цудоўнага кутка
Пад песню салаўя пышнага.


64
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Отгремела молния с ливнем…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/Из цикла, посвященного С.В. Ладохо/
Начало: 07 июля 1987 года.                Время: 11 часов. 57 минут.

Отгремела молния с ливнем
В роще берёзовой любимой,
Где обычно мы встречались
С родной сестричкой дорогой.
В тех местах прекрасных
Веет теплотой, уютом.
Никогда там не бывало скучно и грустно,
Пусть и дождь прошёл, и молния отгремела
В крае берёзовом, где встречаемся мы
С единственной милой сестричкой родной, –
В роще берёзовой соловьиной.
И не хочется нам уходить с рощи красивой.
Но, увы, уходит день,
И мы уйдём с уголка чудесного
Под песню соловья великолепного.


65
@@@@@@@@@@@@@@
На світанку…
@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 17 ліпеня 1987 года.                Час: 15 гадзін. 15 хвілін.

Спявае певень на світанку,
І шэпча ветрык над гаямі і дубровамі.
І пралятаюць журавы
Над роднай зямлёй і айчым домам.
Бяжыць насустрач мне дзяўчынка
У прыгожым белым сарафане,
Па траве роснай ранішняй
Вясковага краю прачынаецца –
Мірнага світання цёплага.
І паветра нясе чыстае
Пах палявых кветак.
І лашчыць праменьчык сонечны тутэйшыя месцы,
Запрашае народ вясковы адпачыць,
А кагосьці і папрацаваць.
Які цудоўны світанак,
Не хочацца з табой развітвацца, але трэба –
Прырода – мацінка просіць саступіць,
Іншай светлавой гадзіне…


65
@@@@@@@@@@@@@@
На рассвете…
@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 17 июля 1987 года.                Время: 15 часов. 15 минут.
 
Поёт петух на рассвете,
И шепчет ветерок над рощами и дубравами.
И журавли пролетают
Над родной землей и отчим домом.
Бежит навстречу мне девчонка
В красивом белом сарафане,
По траве росистой утренней
Деревенского края просыпающегося –
Мирного рассвета теплого.
И чистый воздух несёт
Запах цветов полевых.
И ласкает лучик солнечный здешние места,
Приглашает народ деревенский отдохнуть, 
А кого – то и поработать.
Какой рассвет чудесный,
Не хочется с тобой прощаться, но надо –
Природа – матушка просит уступить,
Другому световому часу…
   

66
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Голас спявае пяшчотны…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/Прысвечаны Яраславу. Еўдакімаву/
Пачатак: 17 ліпеня 1987 года.                Час: 17 гадзін. 37 хвілін.
 
Пад ціхай нябеснай сінню
Спяваюць салаўі на вячэрняй зарыве.
А з імі разам чароўны голас спявае
Пад музыку вядомага кампазітара
І тутэйшага паэта мясцовага.
І чэрпае натхненне спявак
З бярозавых гаяў і палёў каласістых,
Ад квітнеючых лугоў і чыстых крыніц і рэк,
А таксама блакітных азёр выдатных.
Народ любіць голас гэтага спевака,
Заўсёды рады сустрэчы ў родных глыбінках і краях
З вядомым спеваком з прыгожым голасам,
Як у Птушкі зямной – салаўя.
Песні спявае на розных славянскіх мовах,
Ўкраінскай, беларускай і рускай.
І ў кожнай песні яго народ зямны чуе
Аб любові да Радзімы, Айчыны і прасторнай Зямлі,
Пра дабрыню і шчасце з пяшчотай
І аб пышнасці куткоў і краёў родных –
З белымі цэрквамі і храмамі свету Бога Усемагутнага.


66
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Голос поющий нежный…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
/Посвящен Ярославу. Евдокимову/
Начало: 17 июля 1987 года.                Время: 17 часов. 37 минут.
 
Под тихой небесной синевой
Поют соловьи на вечерней заре.
А с ними вместе чарующий голос поёт
Под музыку композитора известного
И здешнего поэта местного.
И черпает вдохновение певец
Из берёзовых рощ и полей колосистых,
От лугов цветущих и чистых родников и рек,
А также голубых озёр прекрасных.
Народ любит голос этого певца,
Всегда рад встрече в родных глубинках и краях
С певцом известным с красивым голосом,
Как у птицы земной – соловья.
Песни поёт на разных славянских языках,
Украинском, белорусском и русском.
И в каждой песне его народ земной слышит
О любви к Родине, Отечеству и просторной Земле,
О доброте и счастье с нежностью
И о великолепии уголков и краёв родных –
С белыми Церквями и Храмами Мира Бога Всемогущего.


67
@@@@@@@@@@@
Полацк.
@@@@@@@@@@@
Пачатак: 27 ліпеня 1987 года.                Час: 07 гадзін. 27 хвілін.

Старажытны гарадок вітае ўсіх,
Ён раскінуўся ў Віцебскім краі.
Царквы і Храмы Гасподнія
Заўсёды рады сустрэць народы свету.
Прыгажосьцю сваёй запрашае
Пагуляць па ваколіцах старажытных,
Зазірнуць у тэатры і музеі,
Удыхнуць часціцу мастацтва старажытнага горада –
Горада Полацка – Віцебскай зямлі.


67
@@@@@@@@@@@
Полоцк.
@@@@@@@@@@@
Начало: 27 июля 1987 года.                Время: 07 часов. 27 минут.

Древний городок приветствует всех,
Он раскинулся в Витебском крае.
Церкви и Храмы Господние
Всегда рады встретить народы мира.
Красотою своей приглашает
Погулять по окрестностям древним,
Заглянуть в театры и музеи,
Вдохнуть частицу искусства древнего города –
Города Полоцка – Витебской земли.   


68
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Крыштальныя куфлі.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 29 ліпеня 1987 гады.                Час: 19 гадзін. 19 хвілін.

Учора я сустрэў дзяўчыну
Вар'яцкай прыгажосці,
З боскімі блакітнымі вачыма
І крынічнай чысцінёй, як той крышталь белы.
Удалечыні яна стаяла, пазірала на мяне
І ад радасці захвалявалася, калі падышоў я.
І ад радасці, і захвалявалася, калі я падышоў.
Вочы ззяюць, і ўсмешка з твару не сыходзіць
У Багіні цудоўнай, мілай,
Што сустрэў я ўчора.
Пазнаёміліся з ёй, запрасіў яе пагуляць,
І нечакана зайшлі ў начны рэстаран.
І па твары мілай відаць,
Што рада яна нашай сустрэчы.
Напаўняем куфлі крыштальныя
Чыстым віном іскрыстым.
Паднімаем куфлі крыштальныя і выпіваем
За сустрэчу і ўтульную цеплыню,
За цудоўны адпачынак, падораны лёсам.
Я папрашу прабачэння перад дарогай,
Калі нешта раптам не так.
Вазьму за руку і пяшчотна пацалую
Дзяўчыну, дзяўчыну, дзяўчыну…
І ўжо світае за акенцам,
І расстацца давядзецца ненадоўга
З той душэўнай і ўжо каханай
Дзяўчынай непаўторнай прыгажосці.
А на памяць возьмем мы з ёю
Крыштальныя куфлі,
Якія нагадаюць нам аб першым спатканні,
А можа, і каханні зямным.


68
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Хрустальные бокалы.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 29 июля 1987 года.                Время: 19 часов. 19 минут.

Вчера я встретил девушку
Безумной красоты,
С божественными глазами голубыми
И чистотой родниковой, как тот хрусталь белый.
Вдали она стояла, глядела на меня
И от радости заволновалась, когда подошёл я.
Глаза сияют, и улыбка с лица не сходит
У Богини прелестной, милой,
Что встретил я вчера.
Познакомились с ней, погулять пригласил её,
И зашли неожиданно в ночной ресторан.
И по личику милой видно,
Что рада она нашей встрече.
Наполняем бокалы хрустальные
Чистым вином искристым.
Поднимаем бокалы хрустальные и выпиваем
За встречу и теплоту уютную,
За прекрасный отдых, подаренный судьбой.
Извинюсь я перед дорогой,
Если что – то вдруг не так.
Возьму за руку и нежно поцелую
Девушку, девушку, девушку…
И светает уже за окошком,
И расстаться придётся ненадолго
С той душевной и уже любимой
Девушкой неповторимой красоты.
А на память возьмём мы с ней
Хрустальные бокалы,
Которые напомнят нам о первом свидании,
А может быть, и любви земной.


69
@@@@@@@@@@@@@@@@
Палеская зямля.
@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 29 ліпеня 1987 гады.                Час: 19 гадзін. 39 хвілін.

Шумяць палескія лясы
Беларускай зямлі – Беларускай.
А шумяць лясы таму,
Што навісьлі над імі аблокі чорныя.
Шумяць палескія лясы, шумяць, шумяць,
І птушкі, і звяры дзе – то плачуць і паміраюць
На зямлі беларускай пад чорнай хмарай.
Пакідаюць палескія землі,
Абжытыя хутары, вёскі і вёскі.
Апусцела, калісті жывая зямля,
А ў душах грамадзян адселеных –
Трывога і боль за край роднай.
Застаюцца пад імглой чарнобыльскай
Апусцелыя дамы, школы, крамы і клубы,
Прырода багатая з прыгажосцю прыгожай
І Царквы з Храмамі Гасподнімі.
Калі – то квітнеючая Зямля
Была рада сустракаць усіх,
Але, нажаль, зараз боль і пыл чорнай імглы.


69
@@@@@@@@@@@@@@@@
Полесская земля.
@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 29 июля 1987 года.                Время: 19 часов. 39 минут.

Шумят полесские леса
Белорусской земли – Белорусской.
А шумят леса оттого,
Что нависли над ними облака черные.
Шумят полесские леса, шумят, шумят,
И птицы, и звери где – то плачут и умирают
На земле белорусской под чёрной тучей.
Покидают полесские земли,
Обжитые хутора, деревни и сёла.
Опустела, когда – то живая земля,
А в душах граждан отселённых –
Тревога и боль за край родной.
Остаются под мглой чернобыльской
Опустевшие дома, школы, магазины и клубы,
Природа богатая с красотой прекрасной
И Церкви с Храмами Господними.
Когда – то цветущая Земля
Была рада встречать всех,
Но, увы, теперь боль и пыль чёрной мглы.


70
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Мужчына і жанчына…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 30 ліпеня 1987 гады.                Час: 17 гадзін. 37 хвілін.

Як ведаем мы па Бібліі – кнізе Святой,
Што стварыў Бог свет зямны,
А таксама па сабе падобнаму – мужчыну,
А з няцотнага рабра мужчынскага – жанчыну – Багіню.
Як ведаем, маці – прырода
З дапамогай Усявышняга
Надзяліла мужчыну мускулістым целаскладам,
А таксама пенісам і машонкай з яечкамі.
Як ведаем, маці – прырода
З дапамогай Госпада
Не абдзяліла і жанчыну прыгожым целаскладам
Грудзі пышнай, як званочкі,
А таксама шчылінкай палавой.
Як ведаем, маці – прырода
З дапамогай Святога
Надзяліла мужчыну вывяргаць сперму,
Якая выпрацоўваецца яечкамі ў машонцы.
Але маці – прырода не забылася і аб выдатнай жанчыне,
Што з дапамогай яйкаклетак, якія ўнутры жывуць,
Выпрацоўваецца аўра паміж жыўчыкам і жаночым гармонам.
Для апладнення двух клетак,
Якія нясуць праз жаночы жывоцік
Нараджэнне дзіцяці – хлопчыка ці дзяўчынку.
Мы ўдзячныя Богу і прыродзе – мацінке
За тое, што ёсць мужчына і жанчына.
Мы ўдзячныя і за тое,
Што свет такі выдатны
І што нараджаюцца на Божы свет
Дзеці, дзеці, дзеці...


70
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Мужчина и женщина…
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 30 июля 1987 года.                Время: 17 часов. 37 минут.

Как знаем мы по Библии – книге Святой,
Что сотворил Бог мир земной,
А также по себе подобному – мужчину,
А из нечетного ребра мужского – женщину – Богиню.
Как знаем, мать – природа
С помощью Всевышнего
Наделила мужчину мускулистым телосложением,
А также пенисом и мошонкой с яичками.
Как знаем, мать – природа
С помощью Господа
Не обделила и женщину красивым телосложением –
Грудью пышной, как колокольчики,
А также щёлочкой половой.
Как знаем, мать – природа
С помощью Святого
Наделила мужчину извергать сперму,
Которая вырабатывается яичками в мошонке.
Но мать – природа не забыла и о женщине прекрасной,
Что с помощью яйцеклеток, которые внутри живут,
Вырабатывается аура между живчиком и женским гормоном
Для оплодотворения двух клеток,
Которые несут через женский животик
Рождение ребенка – мальчика или девочку.
Мы благодарны Богу и природе – матушке
За то, что есть мужчина и есть женщина.
Мы благодарны и за то,
Что мир такой прекрасный
И что рождаются на Божий свет
Дети, дети, дети…


71
@@@@@@@@@@@@@
Маё жыццё.
@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 30 ліпеня 1987 гады.                Час: 19 гадзін. 33 хвіліны.

Жыццё маё сірочым было,
Хаця я нарадзіўся ў горадзе сталічным.
Пакінулі мяне бацькі на самавыжыванне,
Аддалі ў дзіцячы дом і школу для сірот.
Я не хачу сказаць, што дрэнна было там,
Але ўсё роўна там цяжка і няўтульна.
Бывала і такое, што выхоўвалі непедагагічна,
Часам, нават вельмі строга і з кулакамі
Выхоўвалі нашы, так званыя педработнікі.
Быў час, што хацелася такіх выхавацеляў і педагогаў
Адправіць нават да дзікуноў пажыць.
Магчыма, там яны б навучыліся
Правільна ставіцца да дзяцей,
У якіх і так ужо нялёгкае жыццё наступіла.
Часам, калі не адчуваеш матчынай ласкі
Ці нават бацькоўскай рады мудрай,
Мы самі па сабе адказы шукаем
На тыя пытанні, якія жыццё нам падае.
І хацелася мне часам сысці хутчэй
З гэтай школы, дзе няма утульнасці і цяпла чалавечага.
Я не хачу сказаць, што ўсё там было кепска.
Бывала і такое, што вельмі мне падабалася,
Калі каханы мой настаўнік і выхавальнік
Маглі мяне забраць да сябе дадому ці нават запрасіць,
На дзень нараджэння каго – небудз са сваякоў,
А можа так, пазнаёміцца з кім – небудзь
У выдатным сямейным становішчы.
Маё жыццё залежала не толькі ад дзяржавы,
Мне таксама дапамагалі родныя сэрцы:
Мае старэйшыя браты Юра, Віктар,
Адзіная сястра Святлана.
І як заўсёды дабрадушная, цудоўная пажылая жанчына,
Цётка Марыя сардэчная, якой заўсёды ўдзячныя мы.
Мы – гэта ўсё пляменнікі, якіх было дзесяць
І якіх бабулька мілая змагла паставіць на ногі
І даць жыццёвую мудрую параду і шлях.
Я ўдзячны Богу і лёсу майму,
Што апекавалі і глядзелі, і любілі мяне
Выдатныя людзі, а асабліва сваякі,
Якімі я заўсёды шаную.
Я ўдзячны Госпаду Ўсявышняму
За тое, што падарыў мне
Разумных і добрых лепшых сяброў,
З якімі я сябрую шмат – шмат гадоў
І спадзяюся, што іх усіх, як і мяне,
будзе захоўваць Усявышні Бог.
Хай не аматар я хадзіць у Храмы Гасподнія,
Але ўсё роўна хаджу туды –
Каб там запаліць свечку, а можа, некалькі,
І папрасіць, стоячы на каленях перад алтаром Божым,
Прабачэнні і выратаванні з ачышчэннем душы, маіх дарагіх сэрцаў –
Сваякоў блізкіх і найлепшых сяброў
І тых людзей, хто, калі – то ў свой час
Мне ў чым – то, без усякай сквапнасці,
Дапамагаў бязвыплатна і шчыра.
Я рады яшчэ і таму, што нарадзіўся тут –
У цудоўнай, хай і невялікі,
Краіне ў цэнтры Еўропы –
Белай Русі, добрай, чыстай і ўтульнай,
З выдатнымі куткамі азёрных краёў.
І гаямі бярозавымі і хвойнымі лясамі,
З лугамі і палямі – квітнеючымі, раскошнымі,
Таму, што тут жыве дабрадушны народ тутэйшы,
З якім нястрашна Радзіму берагчы і ахоўваць.
У сваёй паэме ўсё не пералічыць,
Няхай сцісла выказана на аркушы паперы.
І, як заўсёды, я напрыканцы
Родным, і блізкім, і сябрам сардэчным
Жадаю пажадаць не так ужо шмат,
Але Вы прабачыце мяне
За гэта, але гэта будзе шчыра і ад усёй душы,
Ад сэрца добрага майго і свету, у якім я жыву і знаходжуся.
Жадаю Вам я ўсім, хто ведаў і ведае мяне:
«Здароўя моцнага, кахання,
Міру над галавою і дома ў сям'і,
Шчасця з дабрабытам і верных сяброў,
Увагі і пяшчоты з ласкай цёплай,
Удачы і поспехаў у жыцці і ўсюды.
І каб над Вамі ззяла цёплае сонейка мірнае
І сагравала ўвесь Ваш жыццёвы шлях,
І няхай пры гэтым Вас беражэ і захоўвае Бог».


71
@@@@@@@@@@@@@
Моя жизнь.
@@@@@@@@@@@@@
Начало: 30 июля 1987 года.                Время: 19 часов. 33 минуты.

Жизнь моя сиротской была,
Хотя родился я в столичном городе.
Покинули меня родители на самовыживание,
Отдали в детский дом и школу для сирот.
Я не хочу сказать, что плохо было там,
Но всё равно там тяжело и неуютно.
Бывало и такое, что воспитывали непедагогично,
Временами, даже очень строго и с кулаками
Воспитывали наши, так называемые педработники.
Было время, что хотелось таких воспитателей и педагогов
Отправить даже к дикарям пожить.
Возможно, там они бы научились
Правильно относиться к детям,
У которых и так уже нелёгкая жизнь наступила.
Порой, когда не чувствуешь материнской ласки
Иль даже отцовского совета мудрого,
Мы сами по себе ищем ответы
На те вопросы, которые жизнь нам преподносит.
И хотелось мне порой уйти побыстрей               
Из этой школы, где нет уюта и тепла человеческого.
Я не хочу сказать, что всё там было плохо.
Бывало и такое, что очень мне нравилось,
Когда любимый мой наставник и воспитатель
Могли меня забрать к себе домой иль даже пригласить
На день рождения кого – нибудь из родственников,
А может так, познакомиться с кем – нибудь
В прекрасной семейной обстановке.
Моя жизнь зависела не только от государства.
Мне также помогали родные сердца:
Мои старшие братья Юра, Виктор,
Единственная сестра Светлана.
И как всегда добродушная, прекрасная пожилая женщина,
Тётя Мария сердечная, которой всегда благодарны мы.
Мы – это все племянники, которых было десять
И которых старушка милая смогла поставить на ноги
И дать жизненный мудрый совет и путь.
Я благодарен Богу и судьбе моей,
Что опекали и глядели, и любили меня
Прекрасные люди, а особенно родственники,
Которыми я всегда дорожу.
Я благодарен Господу Всевышнему
За то, что подарил мне
Понимающих и добрых лучших друзей,
С которыми я дружу много – много лет               
И надеюсь, что их всех, как и меня, будет хранить Всевышний Бог.
Пусть не любитель я ходить в Храмы Господние,
Но всё равно хожу туда –
Чтоб там зажечь свечу, а может, несколько,
И попросить, стоя на коленях перед алтарём Божьим,
Прощения и спасения с очищением душ, моих дорогих сердец –
Родственников близких и лучших друзей
И тех людей, кто, когда – то в своё время
Мне в чём – то, без всякой алчности,
Помогал безвозмездно и искренне.
Я рад ещё и тому, что родился здесь –
В прекрасной, пусть и небольшой,
Стране в центре Европы –
Белой Руси, доброй, чистой и уютной,
С прекрасными уголками озёрных краёв
И рощами берёзовыми и хвойными лесами,
С лугами и полями – цветущими, роскошными,
Тому, что здесь живёт добродушный народ здешний,
С которым нестрашно Родину беречь и охранять.
В своей поэме всё не перечислить,
Пусть вкратце высказано на листе бумаги.
И, как всегда, я напоследок
Родным, и близким, и друзьям сердечным
Хочу пожелать не так уж много,
Но Вы простите меня
За это, но это будет искренне и от всей души,
От сердца доброго моего и мира, в котором я живу и нахожусь.
Желаю Вам я всем, кто знал и знает меня:               
«Здоровья крепкого, любви,
Мира над головою и дома в семье,
Счастья с благополучием и верных друзей,
Внимания и нежности с лаской тёплою,
Удачи и успехов в жизни и везде.
И чтоб над Вами сияло тёплое солнышко мирное
И согревало весь Ваш жизненный путь,
И пускай при этом Вас бережёт и хранит Бог». 


72
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Бацькоўская пяшчота.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 31 ліпеня 1987 года.                Час: 13 гадзін. 37 хвілін.

На цудоўнай планеце Зямля
З'явіліся мы ўсе –
Тата і мама, сын і дачка,
А таксама птушкі і звяры.
У кожнага з нас, калісьці былі
Клапатлівыя і пяшчотныя бацькі,
Якія цеплынёй сваёй сагравалі
І любоў аддавалі сваю –
Бацькі нашы, маці і бацька.
Бацькоўская пяшчота была з намі,
Пакуль мы не сталі самастойнымі людзьмі.
А калі мы ажаніліся ці выйшлі замуж,
Бацькоўская пяшчота і тут спатрэбілася.


72
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Родительская нежность.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 31 июля 1987 года.                Время: 13 часов. 37 минут.

На чудесной планете Земля
Появились мы все –
Папа и мама, сын и дочка,
А также птицы и звери.
У каждого из нас, когда – то были
Заботливые и нежные родители,
Которые теплотой своей согревали
И любовь отдавали свою –
Родители наши, Мать и Отец.
Родительская нежность была с нами,
Пока мы не стали самостоятельными людьми.
А когда мы женились или вышли замуж,
Родительская нежность и здесь пригодилась.


73
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начное зарева зорнае.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 29 снежня 1987 гады.                Час: 15 гадзін. 13 хвілін.

У сіні вышыннай
Скачуць коні белыя.
А пад вечар ціхі
У сіні вышыннай
Зоры ўспыхнулі, і месяц узышоў.
Як выдатна на зараве вячэрняй,
Дзе свецяць месяц і зоркі,
А ўдалечыні, ледзь на захад, бачым,
Як чырвонае мора ў нябёсах растае.
І спяваюць салаўі ў зарасніках вячэрніх,
І цёплы ветрык нашы плечы лашчыць,
Калі мы гуляем з сяброўкай ці сябрам лепшым
Пад вячэрнім зараве, якую змяняе ноч –
Зорная, месяцовая – для закаханых.


73
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Ночная звёздная заря.
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 29 декабря 1987 года.                Время: 15 часов. 13 минут.

В синеве высотной
Скачут кони белые.
А под вечер тихий
В синеве высотной
Звёзды вспыхнули, и луна взошла.
Как прекрасно на заре вечерней,
Где светят луна и звёзды,
А вдали, чуть на запад, видим,
Как красное море в небесах тает.
И поют соловьи в зарослях вечерних,
И ласкает тёплый ветерок наши плечи,
Когда мы гуляем с подругой иль другом лучшим
Под вечерней зарёй, которую сменяет ночь –
Звёздная, лунная – для влюблённых.   


74
@@@@@@@@@@@@@@@@@
На зараве вячэрняй.
@@@@@@@@@@@@@@@@@
Пачатак: 30 снежня 1987 гады.                Час: 23 гадзіны. 03 хвіліны.

Певень закрычаў: ку – ка – рэ – ку,
Да сябе паклікаў курэй і куранят,
Таму што сонейка паціху чырванее
Над верхавінамі дрэў.
Замычалі каровы – даіць іх пара,
Кветкі і травы схіліліся да зямлі вячэрняй.
А сонейка ўсё расплываецца,
У абшарах нябёсных –
Як чырвонае мора плыве над прасторамі вячэрнімі.
Вясковы і гарадскі народ
Да хаты, чаму ідзе хутчэй,
Каб паспець накарміць сям'ю сваю невялікую,
А потым пайсці куды – небудзь пагуляць пад заравым вячэрняй.
Нацешыцца спевам салаўя ў гаі
Або проста паветрам падыхаць вячэрнім паветрам
На зараве вячэрням, ціхай, мірнай і прыгожай.


74
@@@@@@@@@@@@@@@@@
На заре вечерней.
@@@@@@@@@@@@@@@@@
Начало: 30 декабря 1987 года.                Время: 23 часа. 03 минуты.

Петух закричал: ку – ка – ре – ку,
К себе позвал кур и цыплят,
Потому – что солнышко потихоньку краснеет
Над верхушками деревьев.
Замычали коровы – доить их пара,
Цветы и травы склонились к земле вечерней.
А солнышко всё расплывается,
В просторах небесных –
Как красное море плывёт над просторами вечерними.
Деревенский и городской народ
До дома, отчего идёт быстрей,
Чтоб успеть накормить семью свою небольшую,
А потом пойти куда – нибудь погулять под зарёй вечерней.
Насладиться пением соловья в роще
Или просто подышать вечерним воздухом
На заре вечерней, тихой, мирной и прекрасной.


Рецензии